Roślina pochodząca z Ameryki Środkowej i Południowej (Chile i Peru). Wprowadzona do kolekcji europejskich ogrodów botanicznych w 1798 r. Z ogrodów tych rozprzestrzeniła się w nowym środowisku, jest więc ergazjofigofitem. W Polsce po raz pierwszy odnotowano jej występowanie w 1807 r. Mimo, że pochodzi z obszarów o innym klimacie, doskonale zaaklimatyzowała się w Europie, a z czasem także na całym świecie. Obecnie jest gatunkiem kosmopolitycznym, poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach oraz na wielu wyspach. W Polsce jest rośliną pospolitą na całym obszarze i występuje nieco częściej od podobnej żółtlicy owłosionej (Galinsoga quadriradiata). Status gatunku we florze Polski: kenofit.
Rozwój
Roślina jednoroczna. Kwitnie od maja do października, a nawet do listopada (do pierwszych mrozów). Gatunek ciepłolubny. Pochodzi z obszarów o cieplejszym klimacie i jest wrażliwa na mróz, mimo to rozprzestrzenia się w Polsce. Rośnie bardzo szybko, zakwita już w cztery tygodnie od wykiełkowania. W ciągu roku roślina może wydać dwa lub trzy pokolenia. Rozmnaża się przez nasiona, które dojrzewają już w 12 dni od zakwitnięcia. Jedna roślina wytwarza ich wiele tysięcy. Kiełkują w temperaturze 5–27 °C, optymalna wynosi 22 °C. Nasiona z puchem kielichowym rozsiewane są przez wiatr, nasiona bez puchu pozostają w glebie po obumarciu rośliny (autochoria). W glebie mogą kiełkować zaraz po wysianiu się z rośliny i zachowują zdolność kiełkowania przez 2 lata. Bez problemu znoszą mrozy, mogą więc w glebie przetrwać zimę. Mogą jednak wykiełkować tylko wtedy, gdy znajdują się na głębokości nie większej niż 2 cm. Nasiona znajdujące się głębiej (np. wskutek orki) nie wykiełkują. Łodygi łatwo ukorzeniają się w glebie.
Siedlisko
Występuje na takich samych siedliskach ruderalnych i segetalnych, jak żółtlica owłosiona: nieużytki, wysypiska ziemi i gruzu, przychacia, szczeliny murów, place budów, parki, cmentarze. Często obydwa gatunki występują razem. Preferują takie same gleby; piaszczyste, piaszczysto-gliniaste lub próchnicze i obydwa są roślinami azotolubnymi. W uprawach rolnych żółtlica drobnokwiatowa jest chwastem, głównie w uprawach roślin okopowych i w ogrodach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Galinsogo-Setarietum.
Zmienność
Tworzy mieszańce z żółtlicą owłosioną (Galinsoga × mixta).
Genetyka
Liczba chromosomów 2n = 16.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2018-12-04 21:04:53]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=55078892. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.
ogólne | roślina lecznicza | |
ogólne | roślina jadalna | |
ogólne | chwast | |
ogólne | roślina użytkowa | |
barwa kwiatów | płatki białe | |
barwa kwiatów | płatki żółte | |
korona kwiatu i typ kwiatostanu | kwiatostan | |
korona kwiatu i typ kwiatostanu | koszyczek | |
symetria kwiatu | symetria rurkowata | |
symetria kwiatu | grzbiecista, języczkowata (5-ząbkowa) | |
kształt blaszki | liście jajowate | |
kształt blaszki | liście lancetowate | |
ulistnienie | naprzeciwległe | |
ulistnienie | liście owłosione | |
ulistnienie | ogonek liściowy obecny | |
ulistnienie | ząbkowany | |
rodzaj owoców | niełupki | |
rodzaj owoców | puch kielichowy | |
powierzchnia owocu | owłosiona | |
wygląd łodygi | łodyga gałęzista | |
wygląd łodygi | łodyga owłosiona | |
wygląd łodygi | łodyga wzniesiona | |
pora kwitnienia | maj | |
pora kwitnienia | czerwiec | |
pora kwitnienia | lipiec | |
pora kwitnienia | sierpień | |
pora kwitnienia | wrzesień | |
pora kwitnienia | październik |