Bodziszek żałobny Geranium phaeum

Bodziszek żałobny (Geranium phaeum L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny bodziszkowatych. Występuje w Europie, w Polsce na południu.

Pokrój wieloletnia roślina zielna o wysokości do 70 cm, tworząca kępy. Łodyga wzniesiona, rozgałęziona od nasady, owłosiona szorstko i ulistniona. Liście liście ozdobione dużymi czerwonawymi wybarwieniami. Liście dolne długoogonkowe, dłoniasto 5–7 – dzielne, o ząbkowanych szerokich odcinkach jajowatych, nacinano-karbowanych. Liście łodygowe skrętoległe, zmniejszające się ku górze. Kwiaty kwiaty liczne, zebrane po 2 na długich szypułkach. Kwiaty duże, ciemne, czarnofioletowe lub czerwonobrunatne, płasko rozpostarte, o jajowatych płatkach, w miarę przekwitania odgiętych. Miodniki znajdują się u nasady pręcików zewnętrznego okółka. Kwiaty przedprątne, owadopylne. Kwitnie od maja do lipca. Niekiedy zakwita jesienią, w październiku. Owoc szorstko owłosiona rozłupnia. Roślina samosiewna. Po dojrzeniu nasion ości poszczególnych owocolistków budujących rozłupnię gwałtownie wyprostowują się do góry, wyrzucając nasiona (gładkie rozłupki).

Biologia i występowanie

Gatunek o zasięgu środkowo-południowoeuropejskim. Zwarty zasięg obejmuje góry Europy środkowej i południowej od Pirenejów, przez Masyw Centralny, Alpy, północne Apeniny, Bałkany po Karpaty. Przez Polskę przebiega północna granica zasięgu gatunku. Jest rozpowszechniony w górach, rośnie w piętrze regla dolnego, bardzo rzadko po piętro kosówki – w Sudetach i Karpatach, dalej ku północy stopniowo zanika i spotykany jest na coraz bardziej rozproszonych stanowiskach. W północnej i zachodniej części kraju jest gatunkiem znanym z nielicznych stanowisk antropogenicznych. Rośnie w cienistych, żyznych i średnio wilgotnych lasach liściastych – w lasach łęgowych, grądach i lasach dębowo-bukowych. Spotykana w zaroślach na obrzeżach lasów oraz na świeżych łąkach i w ziołoroślach. Optimum znajduje w lasach łęgowych i w ich okrajkach. Preferuje siedliska półcieniste, świeże, żyzne, gleby gliniaste i gliniasto-piaszczyste, mineralno-próchniczne, o odczynie obojętnym. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla zespołu roślinności Ass. Alnetum incanae.

Zastosowanie. Ze względu na swoje ładne kwiaty jest uprawiany jako ogrodowa roślina ozdobna. Oprócz typowej formy gatunku uprawiane są odmiany i kultywary o bardziej ozdobnych kwiatach, istnieją też odmiany o barwnych liściach. Nadaje się do ogrodów skalnych, na rabaty i jako roślina okrywowa. Odmiana Geranium phaeum var. lividum ma kwiaty bladoróżowe, kultywar 'Lily Lovell' kwiaty duże i białe, a 'Variegatum' liście żółto obrzeżone z różowymi plamami. Uprawa. Najlepiej rośnie na słonecznym stanowisku i wlgotnej, ale przepuszczalnej ziemi. Rozmnaża się go z nasion wysiewanych wiosną lub przez podział rozrośniętych kęp jesienią.



Wśród substancji wyizolowanych z olejków pochodzących z części nadziemnych rośliny dominują pochodne kwasów tłuszczowych. Organy podziemne natomiast bogate są w kwas palmitynowy i kwas oleinowy.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 22:26:01]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986982. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • maj
      • czerwiec
      • lipiec
    • barwa kwiatów
      • płatki czerwone
      • płatki fioletowe
  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od kolana do pasa (60 < x < 100 cm)
    • wygląd łodygi
      • łodyga gałęzista
      • łodyga szorstka
      • łodyga owłosiona
      • łodyga wzniesiona
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście jajowate
  • cechy owoców
    • powierzchnia owocu
      • gładka
      • szorstka
      • owłosiona
  • ogólne
    • roślina ozdobna
    • roślina użytkowa
    • bylina
    • północna granica zasięgu
    • roślina okrywowa
    • kultywar
  • siedlisko
    • Lasy liściaste
    • Grądy
    • zarośla
    • wilgotne lasy
    • Sudety

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.