Wirtualny atlas roślin: Mieczyk dachówkowaty / Gladiolus imbricatus

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny kosaćcowatych.

Łodyga pojedyncza, nierozgałęziona, sztywna, dorastająca do 1m (wraz z kwiatostanem). Liście jest ich zaledwie kilka (2–4), są całobrzegie, długie i sztywne. Mają mieczowaty kształt i obejmują pochwiasto dolną część łodygi. Długość 20–25 cm, szerokość ok. 2 cm. Kwiaty duże kwiaty na szczycie łodygi zebrane w jednostronne, gęste grono złożone z kilku do kilkunastu kwiatów. Kwiaty grzbieciste, lejkowate, o długości ok. 2,5 cm. Okwiat niezróżnicowany na kielich i koronę, składający się z 6 purpurowoczerwonych działek, które są u nasady zrośnięte w krótki kieliszek. Najwyższa działka nieco szersza, najniższa dłuższa od pozostałych. Trzy dolne działki o nieco podgiętych brzegach maja ciemnoczerwone smugi z białym środkiem. Nitki trzech pręcików dwukrotnie dłuższe od zielonych pylników. Słupek z nitkowatą szyjką i trzema znamionami. Owoc trójkanciasta torebka z licznymi, oskrzydlonymi nasionami.

Biologia i występowanie

Zasięg występowania mieczyka dachówkowatego obejmuje Europę Środkową i Wschodnią, sięgając na wschodzie po Ural i Kaukaz. W Polsce występuje na całym terytorium, ale w górach dużo częściej. Roślina dawniej pospolita, obecnie rzadka, szczególnie na niżu. W polskich Karpatach Zachodnich występuje głównie w niższych położeniach. W Tatrzańskim Parku Narodowym występuje na ponad 20 stanowiskach, sięgając na zboczach Małego Giewontu nad Doliną Małej Łąki do 1550 m n.p.m. Największa populacja mieczyka dachówkowatego w polskich Tatrach znajduje się na polanie Brzanówka koło Zazadniej, gdzie w latach 2012-2014 liczbę rosnących tam osobników oszacowano na 250-260 tys., w tym 70-80 tys. kwitnących, zaś liczba osobników na metr kwadratowy miejscami przekraczała 100. Bylina, geofit cebulkowy. Kwitnie w lipcu, zapylana jest przez błonkówki. Roślina wiatrosiewna. Siedlisko: wilgotne łąki, ugory, polany, zarośla, dąbrowy, w Polsce w niektórych miejscach w górach i na Podhalu masowo. Na niżu rzadko spotykany. Dawniej rósł również w uprawach owsa i jęczmienia jako chwast. Na niżu rośnie głównie na podmokłych łąkach trzęślicowych, pozostających w stałym zasięgu wód gruntowych (All.) Molinion caeruleae, Ass. Triglochino-Glaucetum (reg.). W górach stanowi element świeżych łąk kośnych i pastwisk. Uchodzi tu za gatunek charakterystyczny dla typowej dla naszych Karpat Zachodnich łąki mieczykowo-mietlicowej (All.) Arrhenatherion elatioris, (Ass.) Gladiolo-Agrostietum capillaris. Na wyższych stanowiskach górskich (powyżej granicy upraw), w tym w Tatrach, swą obecność zawdzięcza człowiekowi. Związany jest tu wyłącznie z polanami i ekstensywną gospodarką kośną (częściowo również pasterską). Liczba chromosomów 2n= 60.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 22:30:47]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986056. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.