Wirtualny atlas roślin: Szarota błotna / Gnaphalium uliginosum

Szarota błotna (Gnaphalium uliginosum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Występuje w całej Europie i na znacznej części Azji, rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza tym obszarem swojego rodzimego występowania. W Polsce jest dość pospolity na całym obszarze.

Pokrój krzaczkowaty. Roślina osiąga wysokość 5-20 cm. Cała roślina jest silnie wełnistofilcowata. Łodyga wzniesiona, rozgałęziająca się przy samej nasadzie. Liście ulistnienie skrętoległe. Liście podługowate, zwężone u nasady. Kwiaty w drobnych koszyczkach skupionych w liczne główki otoczone liśćmi i zebrane w nibygrona. Kwiaty żółtawobiałe, bardzo drobne, wszystkie rurkowate; wewnętrzne w koszyczku są obupłciowe, zewnętrzne to kwiaty słupkowe. Listki okrywy koszyczków są brunatne i biało obrzeżone. Owoc gładka lub krótko owłosiona niełupka.

Biologia i występowanie

Roślina jednoroczna. Lubi siedliska wilgotne: brzegi rzek, bagniste łąki, wilgotne pola i ugory (chwast). W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Cyperetalia fusci. Kwitnie od czerwca do października. Kwiaty przedprątne, zapylane przez błonkówki.

Była dawniej używana jako roślina lecznicza. Jej ziele Herba Gnaphalis uliginosi zawierające karoten, fitosterole i olejki eteryczne stosowano jako środek obniżający ciśnienie krwi.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 22:35:40]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986549. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.