Wirtualny atlas roślin: Słonecznik dziesięciopłatkowy / Helianthus decapetalus

Słonecznik dziesięciopłatkowy (Helianthus decapetalus L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Pochodzi ze środkowej i wschodniej części Ameryki Północnej, poza tym rozprzestrzeniony jako roślina ozdobna. Uprawiany i dziczejący jest także w Polsce.

Łodyga osiąga 1-1,5 m wysokości. Przynajmniej w dolnej części jest gładka, w górze krótko, przylegająco owłosiona. Liście ulistnienie naprzeciwległe, ew. na szczycie pędu skrętoległe. Liście cienkie, wyraźnie grubo piłkowane, od góry nagie lub słabo szorstkie, od spodu miękko owłosione. Kwiaty zebrane w kwiatostany typu koszyczek, które na pędzie wyrastają często w znacznej liczbie. Koszyczki otulone są okrywą złożoną z luźnych, wąskich listków. Brzeżne kwiaty języczkowe są żółte, mają długość 1–2,5 cm i zwykle występują w liczbie ok. 10. Środkowe kwiaty rurkowe są drobne, ale ich korony też są żółte.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-14 02:00:18]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62554850. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-08-28] (ang.).
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2004, s. 356. ISBN 83-01-14342-8.
Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-08-28].
Helianthus decapetalus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
Bogumił Pawłowski i Adam Jasiewicz (red.): Flora Polska, t. 12. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 196.