Starzec kraiński Jacobaea incana subsp. carniolica

Pokrój niska roślina górska (5–15 cm wysokości). Cała jest kutnerowato, srebrzyście i nieco połyskująco owłosiona (starsze rośliny łysieją). Łodyga podnosząca się lub wzniesiona, dość gruba. Liście dolne liście o kształcie łopatkowatym lub odwrotnie jajowatoklinowatym, na długich ogonkach, pierzasto wcinane lub karbowane. Liście górne pierzastodzielne, o ostrych łatkach i na krótkich ogonkach. Kwiaty kwiatostan złożony składający się z gęsto wyrastających, niedużych (8–10 mm długości), dzwonkowatych koszyczków, zebranych w wierzchotkę. U podstawy okrywy koszyczków wyrastają skrętolegle dodatkowe zewnętrzne listki. Okrywa koszyczka jednorzędowa. Na dnie koszyczków plewinki. W koszyczku przeważnie 5 kwiatów języczkowych, pozostałe to kwiaty rurkowe. Barwa wszystkich kwiatów żółta. Owoc nagi. Nasiona z puchem kielichowym w postaci włosków.

Biologia i występowanie

Rozwój: bylina. Kwitnie od lipca do sierpnia. Roślina wiatrosiewna. Siedlisko: typowa roślina wysokogórska. Występuje od piętra kosówki po piętro alpejskie, aż po najwyższe szczyty Tatr, przy czym główny obszar jej występowania stanowi piętro alpejskie. Rośnie wyłącznie na podłożu granitowym. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Juncetea trifidi, Ass. Oreochloo distichae-Juncetum trifidi, Ass. Oreochloetum distichae.