Wirtualny atlas roślin: Starzec jakubek / Jacobaea vulgaris

Starzec jakubek, starzec Jakubek (Jacobaea vulgaris Gaertn.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje w całej Europie, na dużej części Azji oraz w Afryce Północnej (Algieria, Maroko, Tunezja). W Polsce jest pospolity.

Łodyga wzniesiona, o wysokości do 120 cm. Rozgałęzia się, tworząc wzniesione do góry, wełnisto owłosione lub nagie pędy. Pod ziemią krótkie i grube kłącze. Liście dolne lirowate, górne pierzastodzielne, ich odcinki odstają prawie pod prostym kątem. Nasady liści przeważnie z uszkami. Młode liście są pajęczynowato owłosione. Kwiaty tworzą zebrane w podbaldachy koszyczki o średnicy 1,5–2,5 cm. Zewnętrzne listki okrywy zbiegające po szypułce i bardzo krótkie. Kwiaty żółte, kwiatów języczkowatych często brak. Ich puch kielichowy jest ok. dwa razy dłuższy od owocu i łatwo odpadający.

Biologia i występowanie

Roślina dwuletnia lub bylina, hemikryptofit. Siedlisko: przydroża, rowy, zarośla. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Jest rośliną żywicielską larw proporzycy marzymłódki.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 22:56:49]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72715173. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.