Wirtualny atlas roślin: Jałowiec wirginijski / Juniperus virginiana

Jałowiec wirginijski (Juniperus virginiana) – gatunek drzewa iglastego z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Występuje naturalnie w Ameryce Północnej.

Kora szarobrunatna, łuszczy się długimi paskami. Pokrój w swej ojczyźnie jałowiec wirginijski osiąga wysokość 40 m i żyje do 300 lat. Koronę ma zwykle smukłą, kolumnową lub ostrostożkową. W Europie Środkowej rośnie wolno i osiąga kilkanaście m wysokości. Liście podobnie jak inne gatunki z rodzaju dwa typy liści. Liście szpilkowe umieszczone są tylko na końcach gałązek, mają około 5 mm długości, są równowąskie, bardzo ostre, z jasnym podłużnym prążkiem na wierzchu, pod spodem jednolicie zielone. Liście łuskowe mają tylko 1,5 mm długości, z przodu są tępe albo z wysmukłym, lekko odstającym końcem. Kwiaty kwiaty żeńskie małe, zielone. Kotki męskie żółte, kuliste - rosną pojedynczo na końcach gałązek. Kwitnie w marcu i kwietniu.

Jako drzewo ozdobne w parkach i ogrodach w całej Europie.
Dostarcza aromatycznego, wartościowego drewna zwanego - czerwonym drewnem cedrowym. Jest ono trwałe, łatwe do obróbki, idealne dla produkcji ołówków, toteż drzewo bywa nazywane także cedrem ołówkowym. Chętnie wykorzystywane przy produkcji pudełek na cygara.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2018-12-04 21:25:56]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=51819325. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

P. F. Stevens: Angiosperm Phylogeny Website - Seed Plant Evolution. 2001–.
Bruno T. Kremer: Drzewa. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 76-77. ISBN 83-7129-141-8.
Juniperus virginiana (ang.). W: Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2011-12-11].