Łodyga prosta, gruba, soczysta, wzniesiona, nierozgałęziona, przeważnie czerwono nabiegła. Osiąga wysokość do 1,5 m, górą jest owłosiona i pokryta drobnymi gruczołkami. Łodyga oraz liście zawierają sok mleczny, wypływający nawet przy drobnym skaleczeniu.
Liście ulistnienie skrętoległe. Liście duże, nagie, o lirowatym kształcie, głęboko wcinane, o ząbkowanych brzegach, składające się z listka szczytowego i kilku listków bocznych. Szczytowy listek o rombowo-trójkątnym kształcie jest największy. Wszystkie liście górą ciemnozielone, spodem sinoniebieskie. Dolne liście z oskrzydlonym ogonkiem, zbiegające, górne obejmują łodygę sercowatą nasadą.
Kwiaty kwiatostan złożony – wzniesione koszyczki zebrane na szczycie łodygi w wiechę podobną do grona. Koszyczki o gruszkowatym kształcie otoczone okrywą składającą się z zielonych listków zachodzących dachówkowato na siebie. W koszyczku wszystkie kwiaty języczkowe i obupłciowe. Ich korona ma niebieskofioletową barwę, czasami (rzadko) zdarzają się okazy o białych lub różowych kwiatach. Kielich przekształcony w puch kielichowy o nierozgałęzionych włoskach. Słupek z pojedynczą, cienką szyjką, pręciki o turkusowym kolorze, zrośnięte pylnikami.
Owoc brunatne niełupki z licznymi, grubymi żeberkami i z puchem kielichowym.
Biologia i występowanie
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoce rozsiewane przez wiatr. Siedlisko: widne lasy i ich obrzeża, ziołorośla, nad brzegami potoków i źródlisk, wzdłuż ścieżek i dróg, w kosówce, na porębach. Roślina górska o pionowym zasięgu ok. 800-2000 m n.p.m. W Tatrach główny obszar jego występowania znajduje się w reglu górnym i piętrze kosówki. Rośnie zarówno na podłożu granitowym, jak i wapiennym. Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Adenostylion i Ass. Adenostyletum alliariae. Genetyka: Liczba chromosomów 2n= 18.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 01:07:02]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62816836. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.
- Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.
- Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
- cechy łodygi
- szacowana wysokość łodygi
- od pasa do wysokości człowieka (100 < x < 200 cm)
- cechy liści
- kształt blaszki
- liście najszersze w połowie długości
- liście najszersze przy nasadzie