Okrzyn łąkowy Laserpitium prutenicum

Pokrój roślina zielna z pionowym, niezbyt grubym kłączem, bez kołnierza z pozostałości liści w szyi korzeniowej. Osiąga od 40 do 120 cm wysokości. Zwykle owłosiona jest tylko w dole, w górze naga, ale bywa też cała owłosiona lub cała naga. Łodyga wzniesiona, dość cienka, kanciasto bruzdowana, rozgałęzia się w górnej części. Liście w zarysie jajowato-trójkątne, dwu- lub trzykrotnie pierzaste, o odcinkach pierzastodzielnych bądź wrębnych, z łatkami lancetowatymi. Dolne liście mają długie ogonki, górne osadzone są na rozdętych pochwach liściowych. Liście od spodu są zwykle szorstko owłosione. Kwiaty żółtawobiałe, drobne, skupione w baldachach złożonych składających się z 10–30 baldaszków. Szypuły baldachu są szorstkie. Pokrywy i pokrywki są liczne, lancetowate, na brzegach błoniaste i orzęsione. Płatki korony osiągają ok. 1,5 mm długości i 2 mm szerokości. Owoce rozłupnie z dwiema rozłupkami, jajowatymi, o długości i szerokości do 5 mm. Żebra główne są nitkowate i pokryte białymi szczecinkami, natomiast żebra dodatkowe są nagie i oskrzydlone. Miodnik na szczycie grzybkowaty lub odwrotnie stożkowaty, z dwiema odgiętymi szyjkami słupka.

Biologia i występowanie

Roślina dwuletnia i bylina, kwitnąca latem – w lipcu i sierpniu, czasem jeszcze we wrześniu. Zasiedla wilgotne łąki, widne lasy i zarośla. Rośnie na glebach średnio żyznych.