Groszek pachnący (Lathyrus odoratus L.) – gatunek rośliny rocznej wywodzący się z rejonu śródziemnomorskiego (Sycylia, południe Włoch), rozprzestrzeniający się także w innych rejonach i w wielu krajach uprawiany. W Polsce wyłącznie w uprawie jako roślina ozdobna, tylko przejściowo dziczejąca (efemerofit). Często uprawiane, jednoroczne pnącze.
Zastosowanie. Ze względu na swoje ładne i wonne kwiaty jest często uprawiany jako roślina ozdobna. Uprawiany jest na rabatach i na kwiat cięty, na altanach, balkonach, pergolach. Idealnie nadaje się na osłonę dobrze oświetlonych ścian i ogrodzeń. Wyhodowano kultywary o szerokiej gamie barw kwiatów, jednak są one mniej pachnące od typowej formy. Istnieją odmiany karłowe i wysokie, pnące. Uprawa. Nasiona wysiewa się pod koniec marca lub na początku kwietnia wprost do gruntu, po 4–6 nasion w jednej kupce, w rozstawie 20 × 50 cm. Odmiany wysokie pnące, wymagają podpór. Groszek pachnący dobrze rośnie w miejscu ciepłym i nasłonecznionym, na glebie lekkiej, ale zasobnej w składniki pokarmowe, słabo zasadowej. Młode rośliny znoszą dość dobrze chłody, można więc wysiewać nasiona do gruntu już od połowy kwietnia. W temperaturze 15-18 stopni kiełkują po 14 dniach.
Nasiona groszku pachnącego zawierają β-aminopropionitryl powodujący chorobę zwaną latyryzmem. Związek ten nieodwracalnie hamuje enzym oksydazę lizylową, odpowiedzialną za przekształcenie aminokwasu lizyny w allizynę. Proces ten jest ważny przy syntezie kolagenu – jego zablokowanie uniemożliwia wytworzenie wiązań poprzecznych między cząsteczkami tropokolagenu. Powoduje to nieprawidłowości w strukturze kości, stawów, naczyń krwionośnych. Częsta u bydła, zdarza się również u ludzi (cyrkowi "ludzie z gumy").
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2020-10-19 09:28:37]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=61076300. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.