Wirtualny atlas roślin: Komonica zwyczajna / Lotus corniculatus

Komonica zwyczajna, k. pospolita, k. rożkowa (Lotus corniculatus L.) – gatunek byliny należący do rodziny bobowatych. Pochodzi z obszarów Azji, Europy i Afryki Północnej, rozprzestrzenił się także w Australii i Nowej Zelandii oraz Ameryce Północnej i Południowej. Jest uprawiany w wielu krajach świata. W Polsce gatunek pospolity w stanie dzikim na obszarze całego kraju.

Łodyga o długości od 10 do 40 cm, rozesłana, płożąca lub podnosząca się. W środku pełna, lub posiadająca cienki tylko kanał. Liście podłużne, pięciolistkowe, pierzaste, z których trzy górne są odwrotnie jajowate, a w dolnej partii znajdującej się tuż przy łodydze dwa listki trójkątne lub ukośnie owalne, przesunięte do nasady ogonka liściowego. Przylistków brak. Kwiaty wyrastające na długich szypułkach i zebrane w 3–8-kwiatowy baldaszek, u nasady którego występują trzy małe podsadki. Kwiaty motylkowe, żółte, po zasuszeniu zielenieją. Mają długość około 10–15 mm, żagielek często czerwonawo nabiegły zagięty do góry pod kątem prostym aż do samego wierzchołka, skrzydełka jajowate, łódeczka nagle zwężająca się w dzióbek. Ząbki kielicha o trójkątnej nasadzie, zakończone szydlastym końcem. Owoce równowąskie strąki o długości 2–3 cm, wystające z kielicha. Przy dojrzewaniu śrubowato skręcają się, co przyczynia się do samorozsiewu.

Biologia i występowanie

Rozwój Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do września. Zapylana jest przez owady. W latach pełnego użytkowania komonica kwitnie na ogół dwukrotnie – w czerwcu i w sierpniu. Siedlisko Pastwiska, łąki i rowy przydrożne. W górach występuje aż po piętro alpejskie. Rośnie bardzo dobrze na glebach o wadliwej strukturze i niskiej kulturze, zbitych lub lżejszych, położonych na zwięzłym podłożu. Fitosocjologia W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Arrhenatheretalia. Genetyka Liczba chromosomów 2n = 24.

Roślina pastewna uprawiana na paszę zieloną i susz. Znajduje się w Rejestrze roślin uprawnych Unii Europejskiej. Zalety: wysoka zawartość białka i składników mineralnych, zwłaszcza wapnia i magnezu, większa zawartość karotenów niż u innych roślin motylkowatych oraz mniejsze straty tego cennego składnika podczas suszenia. Roślina jest odporna na przygryzanie i udeptywanie oraz jest mrozoodporna, bez okrywy śnieżnej znosi temperatury do -25 °C. Wady: zawartość w kwiatach glikozydów cyjanogennych, które mają gorzki smak, powodując niechętne wyjadanie przez zwierzęta kwitnących roślin. Jednakże gorzki smak zanika przy suszeniu. W uprawie na zboczach zapobiega ich erozji.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2023-09-03 00:12:16]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=71132877. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.