Komonica błotna (Lotus uliginosus Schkuhr) – gatunek byliny należący do rodziny bobowatych. Pochodzi z Europy i Afryki Północnej, rozprzestrzenił się także w Ameryce Północnej, na Azorach w Australii i na Hawajach. W Polsce jest średnio pospolita. Częściej występuje na niżu, w zachodniej i środkowej części Polski, rzadziej w górach, a na północno-wschodnich krańcach kraju znana jest z pojedynczych stanowisk – w tamtym obszarze przebiega wschodnia granica zasięgu tego gatunku.
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Siedlisko: znosi dobrze surowy klimat. Występuje na stanowiskach wilgotnych. Rośnie na podmokłych łąkach oraz torfowiskach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Molinietalia. Liczba chromosomów 2n = 12 (24).
Cenna roślina pastewna uprawiana na paszę zieloną. Zalecana do wysiewania na podmokłe łąki i torfowiska, gdyż znosi długotrwale zalewy (nawet do czterech tygodni). Dostarcza pszczołom nektaru i pyłku.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:23:39]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72676801. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.