Wirtualny atlas roślin: Łubin trwały / Lupinus polyphyllus

Łubin trwały (Lupinus polyphyllus L.) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych. Pochodzi z zachodniej części Ameryki Północnej. Aktualnie roślina rośnie dziko dość pospolicie w całej Polsce, głównie na północy i zachodzie kraju, miejscami jest inwazyjna. Czasem uprawiany jako roślina pastewna lub ozdobna (liczne kultywary) ze względu na barwne kwiaty. Status gatunku we florze Polski: kenofit i agriofit.

Łodyga prosta, wzniesiona o wysokości do 150 cm. Liście dłoniastodzielne, składające się z 9–17 (13–15) lancetowatych listków. Kwiaty zebrane w duże grono w górnej części łodygi. Górna warga kielicha jest całobrzega. Kwiaty grzbieciste, duże. Przeważnie fioletowo-niebieskie (od ciemnobłękitnych, przez fioletowe do fioletowopurpurowych), z białym żagielkiem w środku. 10 pręcików zrośniętych w rurkę wokół pojedynczego słupka. Owoc owłosiony strąk zawierający 5–9 nasion. Nasiona lśniące, plamiste, o elipsoidalnym kształcie.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na suchych stanowiskach, w pobliżu lasów, na polanach i bezdrożach. Kwitnie od czerwca do lipca. Roślina lekko trująca z powodu zawartości alkaloidów. Istnieją odmiany nietrujące.

Często uprawiany jako roślina ozdobna, głównie odmiany o wielobarwnych i dużych kwiatach. Nadaje się na rabaty, do parków, na kwiat cięty (jednak jest krótkotrwały). Odmiany z niską zawartością alkaloidów uprawiane są jako rośliny pastewne. Czasami zasiewany na polanach i w lasach na paszę dla dzikich zwierząt. W dawnych czasach z nasion łubinu, po usunięciu goryczki wytwarzano mąkę.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-09-18 00:13:06]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=68110036. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.