Wirtualny atlas roślin: Magnolia japońska / Magnolia kobus

Magnolia japońska (Magnolia kobus DC.) – gatunek drzew lub krzewów, należący do rodziny magnoliowatych. Pochodzi z Korei i Japonii. W Polsce nie występuje w środowisku naturalnym, jest uprawiana jako roślina ozdobna w parkach, ogrodach botanicznych i ogródkach przydomowych. Jest też wykorzystywana jako podkładka dla innych gatunków magnolii.

Pokrój drzewo lub krzew. Jest największą z magnolii uprawianych w przydomowych ogródkach, osiąga wysokość do 10 metrów. Ma piramidalną koronę, nisko rozgałęziającą się nad ziemią. Pędy cienkie i nagie, pachnące żywicą. Pojedyncze duże pąki, jedwabiście owłosione, osadzone na końcach gałązek. U starszych drzew gałęzie pokładają się na ziemi i ukorzeniają. Liście pojedyncze, duże (5-15 cm), odwrotnie jajowate i nieowłosione, błyszczące. Sproszkowane liście magnolii japońskiej są używane na Dalekim Wschodzie do przyprawiania ryżu. Kwiaty są główną ozdobą magnolii. Duże, szeroko otwarte kwiaty o 6 płatkach, mają biały kolor i lekko pachną. Rozwijają się wiosną, jeszcze przed pojawieniem się liści (kwiecień-maj). Ten gatunek magnolii zakwita dopiero po kilkunastu latach od posadzenia. Starsze magnolie kwitną bardzo obficie. Jej kwiaty są mniej dekoracyjne, niż kwiaty magnolii pośredniej i magnolii gwiaździstej. Owoc mieszek zawierający bardzo dekoracyjne nasiona z czerwoną osnówką. Roślina może być rozmnażana przez nasiona.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:31:57]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72327141. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.