Pszeniec biały Melampyrum saxosum

  1. Magnoliopsida
  2. Lamiales
  3. Orobanchaceae
  4. Melampyrum
    • Melampyrum saxosum baumgartenii
    • Melampyrum saxosum javorkae
    • Melampyrum saxosum baumgartenii
    • Melampyrum saxosum javorkae
Pszeniec biały (Melampyrum saxosum Baumg.) – gatunek rośliny należący do rodziny zarazowatych (Orobanchaceae). Według The Plant List takson niepewny.

Łodyga zazwyczaj słabo rozgałęziona, o wysokości do 30 cm i łukowato wzniesionych gałązkach. Liście lancetowate, zaostrzone, odstające. Przysadki mają zaokrąglone lub zwężone nasady i 1lub kilka ząbków, rzadko są całobrzegie. Kwiaty ząbki kielicha podługowate, po przekwitnieniu znacznie dłuższe od rurki. Korona mlecznobiała, warga górna silnie sklepiona i na brzegu gęsto owłosiona, warga dolna purpurowo prążkowana.

Biologia i występowanie

Endemit wschodniokarpacki. Występuje w Bieszczadach Wschodnich i Zachodnich, Czarnohorze, Gorganach, Świdowcu, Górach Marmaroskich, Kelimeńskich, Rodniańskich, Czywczyńskich, Rarâu, Ceahlâu i w Karpatach Południowych. W Polsce występuje tylko na pojedynczych stanowiskach w Bieszczadach Zachodnich: Połonina Bukowska, Kińczyk Bukowski, Rozsypaniec Stiński, Kiczera Beniowska, Piniaszkowy, Opołonek, Sianki, Bukowiec. Roślina jednoroczna. Rośnie na borówczyskach, polanach i brzegach lasów. Jest półpasożytem, za pomocą ssawek pobiera od innych roślin wodę i sole mineralne. Kwitnie od lipca do września, rozmnaża się wyłącznie przez nasiona. Tworzy mieszańce z pszeńcem Herbicha (Melampyrum herbichii).

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2020-10-18 19:53:54]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=61068835. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  • The Plant List. [dostęp 2017-03-08].
  • Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  • Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  • Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-03-24].
  • Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  • The International Plant Name Index. [dostęp 2017-03-08].
  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • lipiec
      • sierpień
      • wrzesień
    • barwa kwiatów
      • płatki białe
      • płatki purpurowe
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście lancetowate
  • cechy łodygi
    • wygląd łodygi
      • łodyga gałęzista
  • ogólne
    • Polska Czerwona Księga Roślin
    • roślina jednoroczna
    • roślina pasożytnicza
    • VU–gatunek narażony
    • tworzy mieszańce
    • LR - gatunek niskiego ryzyka wyginięciem
  • siedlisko
    • Borówczyska
    • polany

 
×


 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.
Dodatkowe informacje