Melisa lekarska Melissa officinalis

Melisa lekarska (Melissa officinalis L.) – gatunek byliny z rodziny jasnotowatych. Ludowe nazwy: rojownik, pszczelnik, matecznik, starzyszek, cytrynowe ziele. Rośnie dziko w Afryce Północnej (Maroko, Tunezja, Madera, Wyspy Kanaryjskie), Europie Południowej i w Azji (Azja Zachodnia i Środkowa, Kaukaz, Pakistan), rozprzestrzenia się także gdzieniegdzie poza tymi obszarami. Obecnie jest znana i uprawiana na całym świecie, również w Polsce.

Pokrój roślina dorastająca do 60 cm wysokości. Liście liście mają ogonek różnej długości. Blaszka jest szerokojajowata do ok. 8 cm długości i 5 cm szerokości, ostra na szczycie, w nasadzie okrągława do sercowatej. Brzegi blaszki są karbowane do ząbkowanych. Powierzchnia górna jest intensywnie zielona, powierzchnia dolna jest zielona, jaśniejsza, z wyraźnie widocznym nerwem głównym i wypukłym, siateczkowatym unerwieniem. Rozproszone włoski występują na powierzchni górnej i wzdłuż nerwów na powierzchni dolnej, która wykazuje także delikatne punktowanie. Kwiaty na wiosnę i w lecie kiście małych, jasnożółtych kwiatków rozkwitają w miejscach połączeń liści z łodygą.

Surowiec zielarski Liść melisy (Melissae folium) – wysuszony liść o zawartości nie mniej niż 1,0% kwasu rozmarynowego. Surowiec posiada zapach przypominający cytrynę. Działanie Uspokajające i poprawiające tempo wykonywania obliczeń, zmniejszające bezsenność i stany lękowe, pomagające w depresji oraz nerwicy.
Stosowana w ziołowych mieszankach wykorzystywanych do tonizujących kąpieli i w kosmetykach do przetłuszczającej się cery i włosów.Roślina bardzo miododajna, ulubiona przez pszczoły, co zostało odzwierciedlone w nazwach (po grecku melitta to pszczoła, po łacinie mel to miód). Polskie nazwy ludowe rojownik i pszczelnik wywodzą się z tradycji nakazującej natrzeć wnętrze nowego ula świeżym zielem, co gwarantowało, że zagnieżdżały się w nim pszczoły zaraz po wyrojeniu.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:41:32]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985324. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • czerwiec
      • lipiec
      • sierpień
    • kolor pyłku
      • owadopylność
    • barwa kwiatów
      • płatki żółtawe
      • bielejące
    • zapach
      • cytrynowy
  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od kostki do kolana (15< x <60 cm)
    • wygląd łodygi
      • łodyga czterokanciasta
      • łodyga gałęzista
      • łodyga wzniesiona
      • zielona
      • podnosząca się
      • ulistniona
  • ogólne
    • roślina lecznicza
    • roślina jadalna
    • roślina miododajna
    • roślina użytkowa
    • bylina
    • roślina kosmetyczna
    • gatunek obcy
    • roślina uprawiana
    • roślina kępiasta
    • pochodzenie: Europa Południowa
    • pochodzenie: Afryka Północna
    • Surowiec zielarski
    • nie występuje w Polsce w stanie naturalnym
    • roślina przyprawowa
    • trawa
    • roślina aromatyczna
    • roślina ogrodowa
  • cechy liści
    • typ liści
      • liść prosty
    • brzeg liścia
      • karbowany
      • ząbkowany
    • nasada
      • sercowata
    • szczyt
      • ostry
    • kolor liścia
      • żywozielone
      • od spodu jasnozielona
    • kształt blaszki
      • szeroko-jajowate
      • zapach cytrynowy
      • rozproszone włoski
      • delikatne punktowanie na spodzie blaszki
    • powierzchnia blaszki
      • pomarszczona