Mięta polna (Mentha arvensis L.) – gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. Występuje w całej niemal Europie (bez Islandii) i na znacznej części Azji (Azja Zachodnia i Środkowa, Syberia, Kaukaz). W Polsce jest pospolity na całym obszarze.
Bylina, hemikryptofit, chamefit. Kwitnie od lipca do września, jest owadopylna. Rośnie na podmokłych łąkach i na polach uprawnych jako chwast. Preferuje gleby żyzne, wilgotne, o odczynie pH obojętnym lub lekko kwaśnym. Rośnie zarówno w pełnym słońcu jak i w miejscach cienistych. Na okres zimy część naziemna zamiera by następnie na wiosnę wypuścić liczne młode pędy z podziemnego kłącza. W polskim klimacie roślina całkowicie mrozoodporna (strefa mrozoodporności 3).
Olejek z mięty polnej zawiera ok. 70–80% (–)-mentolu i jest wykorzystywany do przemysłowej produkcji tego związku. Po dodaniu do mleka przedłuża jego świeżość (zatrzymuje kwaśnienie). Dawniej uprawiano ją głównie w tym celu. Roślina lecznicza, stosowana w zaburzeniach trawienia.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:42:29]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986442. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.