Mięta zielona Mentha spicata

Mięta zielona, mięta kłosowa (Mentha spicata L.) – gatunek rośliny z rodziny jasnotowatych. Pochodzi z Egiptu, południowo-wschodniej Europy (Albania, Jugosławia, Grecja, Kreta, Włochy) i Azji Zachodniej (Cypr, Izrael, Turcja, Liban, Syria), ale rozprzestrzeniła się też w innych rejonach świata o klimacie umiarkowanym. W Polsce jest antropofitem zadomowionym. Jest uprawiana w wielu krajach świata, również w Polsce.

Łodyga naga, wzniesiona, o wysokości 40-120 cm. Na przekroju kwadratowa. Pod ziemią roślina wytwarza grube kłącze Liście podługowate do lancetowatych, najszersze w nasadzie. Są nagie, jedynie na nerwach mają włoski, zazwyczaj gałęziste.

Uprawiana głównie we Włoszech, Francji i na Bałkanach jako przyprawa. Jako przyprawę używa się suszonych liści i młode wierzchołki pędów. Jest dodawana do ziemniaków, zielonego groszku, do drinków i deserów. Poprawia trawienie i wydzielanie żółci.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:42:48]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986906. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od pasa do wysokości człowieka (100 < x < 200 cm)
    • wygląd łodygi
      • łodyga gładka
      • łodyga wzniesiona
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście lancetowate
  • ogólne
    • roślina użytkowa
    • bylina
    • status gatunku we florze Polski
      • antropofit
    • trawa

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.