Wirtualny atlas roślin: Metasekwoja chińska / Metasequoia glyptostroboides

Metasekwoja chińska (Metasequoia glyptostroboides) – gatunek drzewa należący do rodziny cyprysowatych, jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju metasekwoja. Gatunek jest żywą skamieniałością. Występował w erze mezozoicznej, w końcu okresu kredowego i dominował w trzeciorzędzie. Był rośliną szeroko rozprzestrzenioną na półkuli północnej. Pod koniec oligocenu, na skutek zmian klimatycznych i ich następstw, zasięg metasekwoi zaczął się stopniowo zmniejszać. W czwartorzędzie gatunek zachował się jedynie na stanowiskach reliktowych w Chinach.

Liście płaskie i bardzo miękkie, niekłujące. Ustawione dwurzędowo na naprzeciwległych krótkopędach. Poszczególne szpilki o długości 1-3 cm są równowąskie. W porze listnienia przybierają żywą, trawiastozieloną barwę, później są nieco ciemniejsze. Jesienią przebarwiają się na żółto, łososiowo- lub rubinowoczerwono. Opadają wraz z pędami zielnymi w czasie przymrozków. Kwiaty rozdzielnopłciowe, rozmieszczone jednopiennie, wiatropylne. Kwiaty męskie zebrane licznie w zwisające, groniaste lub wiechowate kwiatostany długości do 10 cm. Pojedyncze kwiaty małe, kuliste. Kwiaty żeńskie zebrane w szczytowe, małe, zielone szyszeczki stojące na krótkich trzonkach. Kwitnienie przypada na maj. Kora u młodych drzew rudopomarańczowa, u starszych bladobrunatna lub lekko żółtobrunatna. Łuszczy się pionowymi pasami. Szyszki owalne do kulistych, małe, długości 1,5-2,5 cm, najpierw zielone i stojące, po dojrzeniu brązowe, zwisające na długich (około 2 cm), cienkich trzonkach. Składają się z 20-30 naprzeciwległych, bardzo szerokich, tarczkowatych, po dojrzeniu znacznie rozchylonych łusek. Nasiona długości 2-4 mm, spłaszczone i oskrzydlone, ułożone na łuskach nasiennych po 6-9 sztuk. Dojrzewają od października do grudnia w pierwszym roku. Drewno twardziel ma barwę czerwoną, na świetle ciemnieje w ciągu kilku godzin. Jest niebywale trwała i odporna na gnicie oraz szkodniki. Biel jest stosunkowo cienki i ma jasnożółte zabarwienie. Pokrój korona smukła, wąskostożkowata, dość luźna. Pędy dwojakiego rodzaju. Długopędy trwałe, drewniejące, młode bardzo cienkie i delikatne, początkowo zielonawe, potem czerwonawobrązowe, przekształcają się w gałązki. Krótkopędy niedrewniejące (zielne), okresowe - opadają na zimę, długości 5-15 cm, zielone.

Biologia i występowanie

Metasekwoja chińska jest endemitem Chin. Rośnie na obszarze o powierzchni ok. 800 km² na pograniczu prowincji Syczuan, Hunan i Hubei. Najsilniejsza populacja znajduje się w prowincji Hubei, gdzie w dolinie rzeki Modao występuje na obszarze o długości 25 km i szerokości ok. 1,5 km. Za naturalne uważa się rosnące tu skupienia liczące po kilkadziesiąt drzew na stokach wzgórz i wąwozów, podczas gdy drzewa rosnące na dnie doliny i przy brzegach rzek uznaje się za sadzone. Odrębne stanowisko znalezione w końcu XX wieku znajduje się w powiecie Longshan w prowincji Hunan.
Emerald Feathers – regularny, stożkowaty pokrój, zielone ulistnienie. Otrzymana w Wielkiej Brytanii w 1979 roku
Fastigiata – pokrój stożkowaty.
Goldrush – odmiana o żółtym zabarwieniu igieł. Otrzymana w Japonii.
Green Mantle – wyhodowana w Anglii w 1989 roku.
Moerheim – zwarty, piramidalny pokrój. Otrzymana w Holandii w 1967 roku.
National – najstarsza odmiana. Wyselekcjonowana w 1958 roku w Stanach Zjednoczonych.
Sheridan Spire – bardzo wąski, kolumnowy pokrój i jasnozielone zabarwienie igieł. Maksymalna wysokość 20 m.
Spring Cream – młode przyrosty barwy kremowej, później zielone. Otrzymana w Australii.
Vada – zwarty, piramidalny pokrój. Otrzymana w Holandii.
Jack Frost – pędy przewieszające się, igły z jasnokremowym paskiem.
Waasland – odmiana o wzniesionych, ciemnobrązowych pędach i łuszczącej się korze.
White Spot – ulistnienie jasnozielone. Niektóre igły białe lub biało nakrapiane.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2018-12-04 21:47:38]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=51663863. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Czerwona księga gatunków zagrożonych (ang.). [dostęp 13 września 2009].
Marcin Kolasiński. Co wiemy o metasekwoi chińskiej u progu XXI wieku?. „Biuletyn Ogrodów Botanicznych”. 15, s. 87–96, 2006 (pol.).
Ben A. LePage, Christopher James Williams, Hong Yang: The geobiology and ecology of Metasequoia. Springer, 2005.
P. F. Stevens: Angiosperm Phylogeny Website – Seed Plant Evolution. 2001–.