Morwa czarna Morus nigra

Morwa czarna (Morus nigra L.) – gatunek drzewa z rodziny morwowatych (Moraceae). Pochodzi prawdopodobnie z Iranu. Jako introdukowana rośnie zdziczała w basenie Morza Śródziemnego, w Azji południowej i Środkowej. W Polsce nie występuje. Ponieważ niektóre odmiany uprawianej i dziczejącej morwy białej mają po dojrzeniu fioletowo-czarne owocostany – często są mylnie uznawane za morwę czarną.

Pokrój drzewo osiągające wysokość 10–15 m, o rozłożystej, gęstej, kulistej koronie. Liście ułożone skrętolegle. Osadzone na krótkich ogonkach, owalne, ostro zakończone, u nasady blaszki sercowato wcięte. Brzeg mają grubo piłkowany. Z reguły nieco szorstka blaszka liściowa nigdy nie jest klapowana. Liście są dość silnie owłosione. Kwiaty gatunek jednopienny. Kwiaty męskie składają się z czterech płatków i czterech pręcików, zebrane są we wzniesione kotki. Kwiaty żeńskie zebrane w krótkoszypułowych główkach o zalążniach z dwoma słupkami. Kwitnie w maju lub czerwcu. Owoce jadalne niełupki otoczone mięsistymi listkami okwiatu. Zebrane w czarne owocostany orzeszkowe rozwijające się z żeńskich kwiatostanów. Owocostany są kuliste lub owalne, długości do 2,5 cm. Są kwaśne, aż do czasu osiągnięcia pełnej dojrzałości, kiedy stają się słodkie Pień prosty, okazały, często rozgałęzia się na kilka mocnych konarów. Kora brązowa, bruzdkowana i szorstka.

Roślina uprawna – uprawiana początkowo głównie jako drzewo owocowe. Prawdopodobnie po raz pierwszy zaczęto ją uprawiać w Iranie. Znali ją już Arystoteles i Aleksander Macedoński, pisał o niej Pliniusz Starszy. W Europie po raz pierwszy morwę czarną zaczęto uprawiać we Włoszech za czasów cezara Justyniana Wielkiego (483–565 n. e.), jako pożywienie dla gąsienic jedwabnika morwowego. Dopiero od około 1434 r. zastąpiono ją morwą białą, która lepiej się do tego celu nadaje. Sztuka kulinarna – owoce są bardzo soczyste, o słodko-kwaśnym smaku, wykorzystywane do wyrobu marmolady, syropu i alkoholi. Bywa sadzona w krajach o ciepłym klimacie w parkach i przy drogach jako roślina ozdobna. Jest bardziej wrażliwa na mróz od morwy białej, nadaje się do uprawy w strefach 6-10 . Do hodowli jedwabnika morwowego nadaje się gorzej niż morwa biała, gdyż jej owłosione liście utrudniają żerowanie gąsienicom tego owada.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:46:27]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985589. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • maj
    • liczba płatków
      • płatki cztery
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • główka
  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • wyższa od człowieka (> 200 cm)
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście sercowate
      • liście okrągłe
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • suche
        • orzechy
    • kolor owoców
      • czarne
  • ogólne
    • drzewo
    • roślina jadalna
    • roślina ozdobna
    • roślina użytkowa