Wirtualny atlas roślin: Zagorzałek późny / Odontites vernus subsp. serotinus

Zagorzałek późny (Odontites vernus subsp. serotinus) – podgatunek zagorzałka wiosennego. Występuje w Europie i Azji. W Polsce dość pospolity na całym niżu.

Łodyga gałęzista, przeważnie od samej nasady wyrastają z niej boczne pędy niemal pod prostym kątem, potem łukowato podnoszące się. Jest cała pokryta włoskami zwróconymi w dół. Wysokość 20-50 cm. Przysadki trochę krótsze od kwiatów. Liście drobne, lancetowate o brzegach drobno piłkowanych. Są bezogonkowe, o zwężonych nasadach. Kwiaty kwiatostan jednostronny, na szczycie nieco zwisły. kielich o 5 ostrych ząbkach, w czasie kwitnienia rośliny dzwonkowaty. Korona o długiej rurce, brudnoróżowa, dwuwargowa, silnie owłosiona, o wydłużonej rurce. Górna warga płaska, o brzegu nie odgiętym, dolna trzypłatkowa. Pręciki owłosione. Kwitnie od lipca do października. Owoce podłużna torebka.

Biologia i występowanie

Roślina jednoroczna, półpasożyt, pobierający za pomocą ssawek z korzeni innych roślin wodę i sole mineralne. Roślina zawiera aukubinę. Rośnie na łąkach i pastwiskach, chwast, zachwaszcza zasiewy ozime zbóż, zwłaszcza na gruntach wilgotnych.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-01-09 00:57:46]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=65888136. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.