Wirtualny atlas roślin: Mak alpejski / Papaver alpinum

Mak alpejski, mak Bursera (Papaver alpinum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny makowatych. Jest również uprawiany.

Pokrój tworzy niskie darnie o wysokości 10-20 cm. Oprócz kwitnących pędów wytwarza liczne pędy płonne. Pędy w nasadzie otulone starymi liśćmi. Łodyga głąbik kwiatowy wysokości do 20 cm, brunatno owłosiony. Liście wyłącznie różyczkowe, sinozielone, ogonkowe, 3-4-razy pierzastosieczne. Poszczególne listki zakończone szczecinką. Kwiaty kwiat o średnicy do 2,5 cm (u typowego gatunku), 4 płatki białe z żółtą nasadą lub żółtawe (rzadko). Działki kielicha gęsto owłosione. Wewnątrz pojedynczy słupek z tarczowatym, 4-6 promieniowym znamieniem i liczne pręciki. Pączki są zwisające, podczas rozkwitania ich szypułki prostują się. Owoc kulistojajowata i pokryta szczecinkami torebka zwana makówką.

Biologia i występowanie

Rośnie dziko w wysokich partiach gór Europy. Licznie występuje w Wielkiej Fatrze. W Polsce rośnie dziko wyłącznie w Tatrach i jest rzadki. W polskich Tatrach znany jest z około 30 stanowisk, z których większość występuje w Tatrach Zachodnich w rejonie Czerwonych Wierchów i jedno na Giewoncie. W Tatrach Wysokich znane jest tylko kilka stanowisk i występują one nad Morskim Okiem i Czarnym Stawem pod Rysami. Przejściowo spotykany był nad Małołąckim Potokiem i w Dolinie Kościeliskiej. Poza Tatrami występował efemerycznie na żwirowiskach w Witowie i między Podczerwonem a Czarnym Dunajcem. Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do sierpnia, zapylany jest przez owady. Doskonale umacnia swoimi rozgałęzionymi korzeniami luźne piargi. Gdy zostanie przez nie zasypany, na ogół przebija się na powierzchnię nowym pędem. Siedlisko: piargi, skały, murawy. Dużo częściej na podłożu wapiennym, ale występuje również na granicie. W Tatrach spotykany jest we wszystkich piętrach roślinności, ale główny obszar jego występowania to piętro alpejskie. W polskich Tatrach najwyżej położone jego stanowiska znajdują się na Niżnych Rysach (2360 m) i Krzesanicy (2123 m), najniżej w Wąwozie Kraków na wysokości 1180 m. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Papaverion tatrici. Liczba chromosomów 2n= 14.

Roślina ozdobna ogródków skalnych. Kwiaty kwitną krótko, ale pojawiają się stale od maja do sierpnia. Swoimi kwiatami ożywia skalniak. Żyje tylko 2–3 lata, jednak sam rozsiewa się, łatwo go też rozmnażać z nasion. Źle natomiast znosi przesadzanie. Wymaga średnio wilgotnego podłoża i dobrze zdrenowanego żwirem lub wapiennym gruzem. Stanowisko powinno być ciepłe i słoneczne.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 23:59:26]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985744. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.