Rdest ostrogorzki Persicaria hydropiper

Rdest ostrogorzki (Persicaria hydropiper (L.) Delarbre) – gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych. Zwyczajowe nazwy: rdest wodny, pieprz wodny. Rośnie dziko w Europie, Azji, Afryce Północnej i Australii, rozprzestrzenił się również w innych rejonach świata. W Polsce pospolity.

Łodyga wzniesiona lub podnosząca się, często korzeniąca się w węzłach, zwykle purpurowa, słabo rozgałęziona. Wysokość rośliny 30–50 cm. Liście pochwiaste, lancetowate, długo zaostrzone, krótkoogonkowe, długości do 6 cm, często faliste. Liście nagie, a tylko pochwy liściowe orzęsione na brzegach. Kwiaty o okwiecie zielonawym, górą białawym lub czerwonawym. Kwiaty zebrane w cienkie, luźne, często zwisłe kłosy pozorne o długości do 6 cm. Okwiat 4–5-listkowy, ogruczolony, o długości 3–4 mm, 6 pręcików.

Biologia i występowanie

Roślina jednoroczna. Kwitnie od lipca do października. Zasiedla zbiorowiska ruderalne, zarośla, łęgi, rowy, brzegi wód i polach uprawne jako chwast segetalny. Roślina wskaźnikowa gleb bogatych w azot. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Polygono-Bidentetum (regionalnie) i Ass. Catabroso-Polygonetum. Roślina trująca Związki toksyczne są składnikami olejku eterycznego. W zielu stwierdzono flawonoidy (hiperozyd, kwercetynę, rutynę, persykarynę, izoramnetynę i ramnazynę), garbniki, seskwiterpeny, saponiny, kwas elagowy. Roślina ma ostry, gorzki, piekący smak podobny do smaku pieprzu powodowany przez poligodial. Mleko krów karmionych tym rdestem także jest trujące, ma niebieskawy kolor i nieprzyjemny smak. Spożycie rdestu ostrogorzkiego przez świnie powoduje u zwierząt zapalenie przewodu pokarmowego i krwiomocz, po spożyciu przez konie zwierzęta są silnie osłabione, obserwowano także bóle żołądka, biegunki.

Roślina lecznicza Surowiec zielarski: ziele rdestu ostrogorzkiego (Herba Polygoni hydropiperis). Zawiera m.in. olejki eteryczne, rutynę, garbniki, kwasy organiczne. Działanie: przeciwkrwotoczne, moczopędne i przeciwzapalne. Wyciąg z ziela hamuje niezbyt obfite krwawienia wewnętrzne. Rutyna tamuje drobne krwawienia poprzez uszczelnianie włośniczek. Stosowany pomocniczo przy zbyt długotrwałym i obfitym miesiączkowaniu, leczeniu skazy krwotocznej i żylaków nóg. Ze względu na trujące właściwości leczenie tylko za wiedzą i pod kontrolą lekarza. Liście tego gatunku używane są jako tradycyjna przyprawa w kuchni japońskiej – benitade. Dawniej otrzymywano z niego cztery barwniki: żółty, khaki, zielony i szary. Zbiór i suszenieZbiór w okresie kwitnienia (lipiec, sierpień), ścina się górną połowę rośliny, łącznie z kwiatostanami. Suszenie w temperaturze 30 °C, w cieniu.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-12-11 00:10:20]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=68946308. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • lipiec
      • sierpień
      • wrzesień
      • październik
    • barwa kwiatów
      • płatki białe
      • płatki czerwone
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • kłos
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście lancetowate
  • cechy łodygi
    • wygląd łodygi
      • łodyga gałęzista
      • łodyga wzniesiona
  • ogólne
    • roślina trująca
    • roślina lecznicza
    • chwast
    • roślina użytkowa
    • roślina jednoroczna
    • roślina wskaźnikowa
    • Surowiec zielarski
    • tworzy mieszańce
  • siedlisko
    • Brzegi wód
    • Łęgi
    • zarośla
    • rowy
    • pola uprawne

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.