Wirtualny atlas roślin: Świerk biały / Picea glauca

Świerk biały, świerk kanadyjski (Picea glauca (Moench) Voss) – gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Pochodzi z północnych obszarów Ameryki Północnej, od centralnej Alaski, na wschód do Nowej Fundlandii, na południe do północnych stanów Montana, Michigan i Mine. Występuje także odizolowana populacja w Górach Czarnych w Dakocie Południowej

Pokrój typowa, dziko rosnąca forma gatunku to drzewo o wysokości do 20-35 m, podobne pokrojem do świerka kłującego. Korona wąska, wąskopiramidalna Liście igły długie, tępe, o romboidalnym przekroju poprzecznym, z wierzchu niebiesko-zielone, od spodu niebiesko-białe. Po roztarciu silnie aromatyczne. Pień kora cienka i łuskowata, odpada okrągłymi płatami o średnicy 5-10 cm. Szyszki długości 3-6 cm, zamknięte szerokie na 1,5 cm, otwarte osiągają do 2,5 cm średnicy. Łuski cienkie i giętkie, długości 15 mm. Nasiona są czarne, długości 2-3 mm, z brązowym, wiotkim skrzydełkiem o długości 5-8 mm.

Biologia i występowanie

Typowa forma gatunku w swoim naturalnym środowisku żyje do 350 lat. Kwiaty zapylane są przez wiatr. Szyszki dojrzewają w 4-6 miesięcy od zapylenia, nasiona rozsiewane są przez wiatr. 'Conica' – często uprawiana odmiana charakteryzująca się idealnie stożkowatą i gęstą koroną. Rośnie bardzo powoli; po 10 latach osiąga co najwyżej 1,5 m wysokości. 'Alberta globe' – ma koronę kopulastą lub kulistą i osiąga wysokość do 1m 'Echinoformis' – korona płaskokulista, igły delikatne, niebieskozielone. Osiąga wysokość do 1 m. 'Laurin' – odmiana karłowata o koronie wąskostożkowej. Rośnie bardzo powoli (rocznie przyrasta tylko 2-3 cm). 'Sanders blue' - rzadziej spotykana o srebrnych igłach, rośnie wolniej niż 'Conica' i ma szerszy pokrój. 'Maigold' - wolno rosnąca o wąsko stożkowatym pokroju i efektownych przyrostach wiosennych, jednak blaknących z czasem.

Drewno jest miękkie i lekkie. Używa się go do wyrobu papieru oraz w budownictwie jako budulec. Jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna w parkach i zieleni miejskiej. Jego dużo mniejsze i bardziej ozdobne kultywary są uprawiane w ogródkach przydomowych i parkach. Odmiany ozdobne o niewielkiej wysokości nadają się do ogródków przydomowych, do ogrodów skalnych i na wrzosowiska. Mogą też być uprawiane w donicach.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 04:25:49]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62817194. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Pinales : Pinaceae, [w:] Angiosperm Phylogeny Website [online], Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-28] (ang.).
M.J.M.M.J.M. Christenhusz M.J.M.M.J.M. i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19, 2011, s. 55–70 [dostęp 2021-03-26] .
The Plant List. [dostęp 2013-01-30].
Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2013-01-30].
Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
Picea glauca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.