Świerk serbski (Picea omorika (Pančić) Purk.) – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Świerk serbski jest gatunkiem endemicznym charakterystycznym dla górskich terenów zachodniej Serbii i wschodniej Bośni, rośnie na małym obszarze w środkowym biegu Driny w okolicach Sarajewa. Drzewo odkrył w 1875 roku w górach Tara serbski botanik Josif Pančić.
Drzewo jednopienne, wiatropylne. Kwitnie od kwietnia do maja. Szyszki dojrzewają w 6-7 miesiącu od zapylenia. Posiada niewielkie wymagania klimatyczne i glebowe. Rośnie w lasach górskich na glebach płytkich, stosunkowo suchych i ciepłych latem do 1800 m n.p.m. Tworzy lasy mieszane z bukiem, kasztanowcem, jodłą i sosną czarną. Wśród wszystkich dotychczas zbadanych gatunków świerk serbski jest uważany za jedną z form najbardziej odpornych na zanieczyszczenia przemysłowe, a szczególnie na kwaśne deszcze.
Roślina ozdobna - chętnie sadzony w parkach i ogrodach na terenie Europy i Ameryki Północnej. Dawniej drewno wykorzystywano w ciesielstwie, jednak obecnie ze względu na niewielkie występowanie użycie drewna podlega ograniczeniom.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 00:15:16]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72734001. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.