Babka średnia (Plantago media) – gatunek rośliny z rodziny babkowatych. Rodzimy obszar występowania obejmuje Azję (od Syberii poprzez Chiny i środkową Azję do Zachodniej Azji) i całą niemal Europę, ale jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się także w innych regionach świata. W Polsce występuje powszechnie.
Bylina, hemikryptofit. Kwiaty przedsłupne, wonne, kwitnie od maja do września, jest owadopylna, lub wiatropylna. Porasta łąki, wzgórza, polany, rumowiska, miedze, suche zbocza. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Festuco-Brometea. Liczba chromosomów 2n = 24.
Zastosowanie lecznicze: napar z liści stosuje się w nieżytach dróg oddechowych, gruźlicy płuc, rozedmie, kokluszu, przewlekłym kaszlu, w stanach zapalnych nerek i pęcherzyka żółciowego, jest także pomocny w neurastenii oraz stwardnieniu tętnic. Kąpiele z dodatkiem naparu z liści wykazują działanie antyseptyczne, przeciwświądowe, przeciwzapalne, przyspieszające gojenie się ran i owrzodzeń, łagodzące stany zapalne skóry.
Okazy babki średniej, zarówno w postaci płonnych różyczek liści przyziemnych, jak i w postaci rozwiniętych i owocujących okazów występują kilkakrotnie w tle malarskim scen w ołtarzu Wita Stwosza w Kościele Mariackim w Krakowie. W scenie Hołdu Trzech Króli znajdują się nawet dwa przedstawienia rzeźbiarskie tej rośliny, co stanowi wyjątek w płaskim poza tym tle.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 00:25:18]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985827. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.