Rdestnica błyszcząca Potamogeton rutilus

Pokrój hydrofit o owalnej, ewentualnie lekko spłaszczonej, wiotkiej łodydze długości do 60 cm. Łodyga słabo rozgałęziona, czerwieniejąca, ze słabo rozwiniętymi (jeżeli w ogóle obecnymi) gruczołami węzłowymi. Kłącze jest nitkowate, ścieśnione lub w ogóle go brak. Liście sztywne i sterczące. Równowąskie do igiełkowatych, szydlasto zakończone. Liście całobrzegie. Szerokość do 1,1 mm, długość do 7,5 cm. Zwykle trzy nerwy, czasem pięć. Nerw główny zajmuje 15-30% nasady liścia i sięga do jego szczytu. Nie jest otoczony półprzezroczystymi komórkami powietrznymi. Nerwy boczne łączą się z nim stosunkowo daleko od szczytu liścia. Barwa jasnozielona lub brunatnozielona. Przylistki o długości 1,5-2 cm. Zamknięte, zwinięte rurkowato, z wiekiem strzępiące się. Przylistki tępe z bezbarwnym lub zielonym żebrem. Żywe przylistki są półprzezroczyste i mleczne, po wyschnięciu szarzeją i stają się nieprzezroczyste z widocznymi nerwami. Kwiaty obupłciowe z czterema, rzadko dwoma, słupkami. 6-8 kwiatów tworzy kłosy, wystające ponad powierzchnię wody na sztywnych szypułkach. Owocujące kłosy co najmniej tak długie jak szypułki, do trzech razy dłuższe. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoce orzeszki. Brązowe lub oliwkowe, gładkie i bez kila, z prostym, drobnym dzióbkiem. Półelipsoidalne, ok. 2 mm długości.

Biologia i występowanie

Roślina jednoroczna. W kątach liści tworzy cienkie, walcowate turiony o długości do 7,5 cm. Turiony mają 5-6 liści towarzyszących oraz włókniste, białawe przylistki. Podobnie jak kilka innych rdestnic wąskolistnych ma liczbę chromosomów 2n=26 i tworzy z nimi hybrydy. W warunkach polskich rośnie w wodach dystroficznych, ale także w mezotroficznych i eutroficznych o wodzie do lekko zasadowej i mulistym dnie. Na Syberii preferuje wody lekko zasadowe, o małej mineralizacji i mało żyzne. Tam zasiedla dno piaszczysto-muliste, o głębokości 0,2-2 m, wyjątkowo głębiej.