Rezeda żółta (Reseda lutea L.) – gatunek rośliny z rodziny rezedowatych. W Polsce pospolita. W średniowieczu była wykorzystywana jako roślina barwierska.
Pochodzi znad basenu Morza Śródziemnego, skąd stopniowo rozprzestrzeniła się. Obecnie rośnie dziko w Afryce Północnej, na Maderze i Wyspach Kanaryjskich, w Europie Południowej i Środkowej oraz na dużej części kontynentu azjatyckiego (Azja Zachodnia, Kaukaz, Syberia Zachodnia, Turkmenistan). Status gatunku we florze Polski: na południu archeofit, na północy kenofit. Występuje pospolicie na terenie całego kraju, stale zwiększając swoją liczebność. Bylina lub roślina dwuletnia, hemikryptofit. Kwitnie w czerwcu i lipcu. Roślina miododajna, ciepłolubna i światłolubna. Rośnie na suchych glebach piaszczysto-gliniastych, o dużej zawartości próchnicy. Występuje na wysokich brzegach rzek, suchych wzgórzach, nasypach, odłogach, ogrodach i wysypiskach gruzów. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Onopordetalia i Ass. Onopordetum acanthii (opt.). Rezeda żółta jest jedną z podstawowych roślin żywicielskich gąsienic motyla bielinka rukiewnika.
W średniowieczu była używana jako roślina barwierska – zawiera żółty barwnik luteinę. W symbolice kwiatowej rezeda oznacza skromność.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-31 02:08:47]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=73151955. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.