Wierzba płożąca Salix repens

Pokrój mały, szeroko rozpostarty krzew wysokości do 100 cm. Nie wytwarza czołgających się pod ziemią pędów. Pędy brązowe, cienkie i nagie gałęzie, wznoszące się i zwisające na końcach. Pączki nagie, słabo zaostrzone, nieco owłosione. Liście wąskolancetowate, o długości 1,5-3 cm i 0,5-0,8 cm szerokości. Na spodniej stronie przylegająco jedwabiście owłosione, górą nagie, lub owłosione, czasami łysiejące. Mają krótkie ogonki, całobrzegą, płaską blaszkę z zagiętym wierzchołkiem i 4-7 niewystającymi nerwami bocznymi, przylistków zwykle brak (szybko odpadają, czasami tylko można je obserwować, są nieduże, lancetowate). Kwiaty roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o jedwabiście owłosionych i dwubarwnych przysadkach; górą czarniawych, dołem jasnych. Kotki żeńskie siedzące, mają jajowato-podługowaty kształt i długość 1,5-2 cm. Ich nagie słupki o rozdwojonych znamionach osadzone są na trzonku (krótszym od zalążni). Kotki męskie również mają dwubarwne przysadki. Mają okrągły, lub jajowaty kształt, są gęstokwiatowe i wyrastają na pędach niemal bez szypułki. Ich kwiaty z jednym miodnikiem mają pręciki u nasady owłosione, o wolnych nitkach i pylnikach początkowo czerwonych, w czasie dojrzewania żółtych, a po przekwitnięciu brunatnych. Owoc torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz.

Biologia i występowanie

Rozwój: roślina wieloletnia, chamefit lub fanerofit. Kwitnie od kwietnia do maja, jest rośliną owadopylną i miododajną. Nasiona rozsiewane przez wiatr. Siedlisko: wilgotne łąki, torfowiska, wrzosowiska.