Wierzba śniada Salix starkeana

Pokrój krzew do 1 m wysokości. Liście podłużnie lub okragławojajowate, całobrzegie lub drobno ząbkowane w górnej części, żywozielone, na spodzie szarozielone lub sinozielone, z wyraźną nerwacją. Początkowo są delikatnie owłosione, potem nagie. Na szczytach ząbków występują gruczołki. Kwiaty zebrane w kotki. Łuski kotkowe tępe, orzęsione na brzegu. Znamię żółte.

Biologia i występowanie

Występuje w Eurazji i Ameryce Północnej. W Polsce rośnie w rozproszeniu w części północnej, na Wyżynie Lubelskiej i Podkarpaciu. Przez Polskę przebiega południowo-zachodnia granica zasięgu. W polskich Karpatach potwierdzono występowanie tylko na jednym stanowisku w Zahutyniu koło Sanoka, ale po 1996 r. na miejscu tym gatunku już nie odnaleziono. Poza tą granicą stwierdzono w Europie jedynie dwa miejsca występowania tego gatunku: na torfowisku Kolibaba w Górach Lewockich (wieś Hradisko na Słowacji) oraz w rejonie Sigmaringen w Jurze Szwabskiej (Niemcy). Nanofanerofit. Rośnie na torfowiskach. Kwitnie w kwietniu i maju. Liczba chromosomów 2n=38, 44.