Bez hebd, dziki bez hebd (Sambucus ebulus L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), dawniej także w bzowatych (Sambucaceae) lub przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Rośnie dziko w Europie, Azji Zachodniej, w Turkmenistanie, na Kaukazie i w Afryce Północnej. W Polsce jest dość pospolity na południu. Na północny jego zasięg kończy się jednak na Śląsku, Wyżynie Małopolskiej i Wyżynie Lubelskiej. Dalej na północy spotykany jest na stanowiskach, na które został introdukowany.
Rośnie w cienistych lasach, zaroślach, zrębach i na przydrożach. Na polach uprawnych sąsiadujących z zaroślami jest chwastem. Kwitnie od czerwca do sierpnia, kwiaty zapylane są przez owady. W zbiorowiskach roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Sambucetum ebuli. Roślina trująca: Cała roślina jest trująca, również owoce są trujące dla ludzi, zjadane są jednak przez niektóre ptaki. U ludzi zatrucie objawia się bólem głowy, wymiotami, biegunką, a nawet utratą przytomności.
Roślina lecznicza, stosowana w medycynie ludowej. Surowcem zielarskim są owoce i kora. Wykazują działanie napotne i przeczyszczające.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-31 07:10:07]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=74010547. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.