Wirtualny atlas roślin: Driakiew żółta / Scabiosa ochroleuca

Driakiew żółta (d. żółtawa) Scabiosa ochroleuca L. – gatunek rośliny należący do rodziny przewiertniowatych. Występuje w środkowej i południowej Europie, w europejskiej części Rosji, w Turcji, Kazachstanie, Mongolii i Chinach. Dość pospolity na terenie Polski, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich.

Łodyga wzniesiona, rozgałęziająca się, w dolnej części gęsto owłosiona, górą słabiej. Osiąga wysokość 10–80 cm. Liście gęsto owłosione przylegającymi włoskami. Liście łodygowe 1–3-pierzastosieczne, złożone z równowąskich odcinków. Liście różyczkowe o lirowatym kształcie lub karbowane albo piłkowane. Kwiaty żółtawobiałe, zebrane w półkulistą główkę o średnicy 1,5–3,5 cm i omszonych listkach okrywy. Na dnie główki łuseczkowate, drobne przysadki. Kwiaty 5-krotne, lekko grzbieciste, bezwonne. Brzeżne kwiaty w koszyczku dużo większe. Posiadają miseczkowato rozszerzony na szczycie kieliszek o błoniastym brzegu. Kielich przekształcony w szczeciny, w młodych kwiatach brunatne.

Biologia i występowanie

Bylina lub roślina dwuletnia, hemikryptofit. Siedlisko: suche zbocza, murawy, przydroża, świetliste zarośla. Kwitnie od czerwca do października. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Festucetalia valesiacae i Ass. Scabioso-Genistetum (lokalnie).

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-06-05 00:14:05]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=67283457. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.