Starzec górski Senecio subalpinus

Łodyga wzniesiona, prosta, górą rozgałęziająca się, naga lub rzadko pajęczynowato owłosiona. Osiąga wysokość 30–90 cm. Pod ziemią roślina posiada grube kłącze. Liście odziomkowe i dolne łodygowe sercowate, lub trójkątno-sercowate, na dość długim ogonku, o blaszce ząbkowanej lub karbowanej. Górne o zmiennym kształcie – wąskorombowe, pierzasto-dzielne lub pierzasto-sieczne, o uszkowatych nasadach obejmujących łodygę. Nagie lub owłosione tylko na nerwach, czasami zdarzają się okazy o rzadko pajęczynowatym owłosieniu na spodniej stronie blaszki. Kwiaty zebrane w wyrastające w luźnym podbaldachu koszyczki o średnicy 3–4 cm. Na brzegu koszyczka kwiaty języczkowe, żeńskie, wewnątrz koszyczka kwiaty rurkowate, obupłciowe. Okrywa koszyczka złożona z ok. 21 listków. Kwiaty mają pomarańczowy lub pomarańczowo-żółty kolor. Owoc nagie niełupki o długości ok. 3 mm, wyposażone w dwukrotnie dłuższy puch kielichowy złożony z jedwabistych, białych włosków.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia, nasiona rozsiewane są przez wiatr. Siedlisko: brzegi potoków, hale górskie i polany, świetliste lasy. Występuje na różnych podłożach, od regla dolnego aż po piętro alpejskie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Betulo-Adenostyletea