Lepnica tatarska (Silene tatarica (L.) Pers.) – gatunek rośliny z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae Juss.). Występuje naturalnie w północnej części Niemiec, w Polsce, Norwegii, Szwecji, Finlandii oraz Rosji (aż po Syberię). W Polsce jest gatunkiem rzadko występującym. Rośnie najczęściej na piaszczystych brzegach rzek oraz skrajach lasów. Rośnie w dolinach rzek Wisły, Bugu, Warty oraz dolnej Odry. W Niemczech występuje między innymi na murawach kserofitycznych w Parku Narodowym Doliny Dolnej Odry. W Finlandii gatunek ten pojawił się pod koniec epoki lodowcowej. Wówczas obszar ten porastał głównie step ustępujący później miejsca lasowi iglastemu. Kiedy klimat stał się bardziej kontynentalny siedliska lepnicy tatarskiej ograniczyły się do dolin rzek w północnej części tego kraju. Główne subpopulacje znajdują się wzdłuż rzek Oulujoki oraz Kemijoki.
Rośnie na brzegach rzek, przy ujściach rzek do morza, piaszczystych łachach, wydmach, na polach z piaszczystym podłożem, na poboczach dróg oraz nasypach kolejowych, na skrajach borów sosnowych. Kwitnie od czerwca do września. Roślina jest zapylana przez owady i wydaje liczne nasiona, które rozprzestrzeniają się przez wodę oraz ewentualnie także przez zwierzęta, a nawet pojazdy.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-04-16 09:59:41]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=66896912. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.