Nawłoć alpejska Solidago alpestris

Łodyga sztywna, pojedyncza, naga lub rzadko owłosiona. Ma wysokość 10-50 cm. Liście odziomkowe są mniejsze od dolnych liści łodygowych (ważna cecha różniąca od nawłoci pospolitej). Mają jajowaty lub eliptyczny kształt i zwężają się przy łodydze w oskrzydlony ogonek, brzegi ostro piłkowane. Liście na środku łodygi ogonkowe, w górnej części łodygi bezogonkowe, lancetowate z zaostrzonym końcem. Wszystkie liście z rzadka owłosione, zmniejszające się ku wierzchołkowi łodygi. Kwiaty drobne, żółte, zebrane w koszyczki (od kilku do kilkunastu kwiatków w jednym koszyczku). Kwiatostany na krótkich szypułkach, wyrastające bardzo gęsto, szczególnie na szczycie łodygi i nie zebrane w wiechę, jak u nawłoci pospolitej. Listki okrywy kwiatostanu szeroko obrzeżone, niejednakowe. Kwiaty są zapylane przez motyle i muchówki. Brzeżne kwiaty języczkowe, żeńskie, znacznie dłuższe od listków okrywy koszyczka. Kwiaty środkowe są obupłciowe, rurkowe. Roślina miododajna. Owoc niełupki z puchem kielichowym, rozsiewane przez wiatr (anemochoria).

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do września. Siedlisko: ziołorośla, hale górskie, wolne miejsca w kosodrzewinie, przydroża, wilgotne miejsca wśród skał, murawy i borówczyska. Rośnie głównie w piętrze kosówki i piętrze halnym. Fitosocjologia: w klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Calamagrostietum villosae (tatricum)Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. brak strony w książce. Roślina trująca: Roślina szkodliwa dla bydła domowego – może powodować zatrucia, objawiające się gorączką, obrzękami i nadmiernym wydalaniem moczu.