Perełkowiec japoński Styphnolobium japonicum

Perełkowiec japoński, szupin chiński, szupin japoński, sofora japońska (Styphnolobium japonicum (L.) Schott) – gatunek drzewa z rodziny bobowatych. Sprowadzony do Europy w 1750 z Japonii. Wbrew niektórym nazwom nie pochodzi z Japonii, lecz z Chin i Korei. Licznie hodowany w parkach i ogrodach we Francji i południowej Anglii. W Europie Środkowej głównie po południowej stronie Karpat. W Polsce z rzadka wysadzany w parkach i ogrodach botanicznych.

Pokrój drzewo dorastające do 25 m wysokości z szeroką, zaokrąglona koroną. Średnica pnia przekracza 1 m na wysokości 1,3 m. Egzemplarz w mieście Michalovce we wschodniej Słowacji posiada pień o średnicy 115 cm. Pędy gałązki ciemnozielone. Kora na starych pędach ciemnoszara głęboko spękana. Pęd zbierzysty lekko wygięty. Bardzo nieliczne przetchlinki. Pąki ukryte w pachwinach liści. Liście ulistnienie skrętoległe, liście nieparzystopierzaste o długości do 25 cm składające się z 5 (11) do 17 listków, listki jajowate długości 2 (3) – 5 cm. Górna strona liści ciemnozielona i błyszcząca, dolna sinawa (owłosiona). Listki na końcach zaostrzone. Kwiaty zebrane w luźne wiechy na pędach szczytowych do 30 cm długości. Kredowobiałe, obupłciowe. Owoce zielone mięsiste strąki, przewężone między nasionami, w przekroju okrągłe do 8 cm długości, 3-6 czarnych nasion w strąku. Miąższ zielony, galaretowaty. Drewno o brązowej twardzieli. Twarde, lekkie, wytrzymałe o dobrych właściwościach technicznych. Zarówno drewno jak i kora mają specyficzny zapach.

Biologia i występowanie

Kwitnie w końcu lipca i w sierpniu. Kwiaty zapylane przez owady. Owocuje we wrześniu i październiku. W warunkach środkowoeuropejskich czas kwitnienia przesuwa się nawet na wrzesień, a dojrzewania nasion na listopad. W Polsce nasiona bardzo rzadko dojrzewają, konieczny do tego jest długie i ciepłe lato. Rozpoczyna owocowanie w wieku 30 lat. Siedlisko: Duża tolerancja w stosunku do gleby. Lubi gleby żyzne świeże i głębokie w miejscach ciepłych, słonecznych osłoniętych. Szupin chiński jest odporny na suszę, zasolenie i zanieczyszczenie powietrza. Nieodporny na mrozy, szczególnie siewki i osobniki młode.

Roślina ozdobna W Polsce obecnie prawie niesadzona. Późne kwitnienie i późne zrzucanie (listopad) liści czynią z tego gatunku ciekawe drzewo dekoracyjne. Liście opadające późną jesienią w przeciwieństwie do większości gatunków ozdobnych nie zmieniają barwy. Urozmaica i ożywia kolorystykę jesiennego parku. Znane są formy dekoracyjne (płaczące, kolumnowe), a także o fioletowych kwiatach. Roślina miododajna Cenna dla pszczelarstwa ze względu na późne kwitnienie miododajnych i pyłkodajnych kwiatów. Roślina lecznicza Wykorzystywana w tradycyjnej chińskiej medycynie ludowej, zaliczana do 50 podstawowych ziół. Roślina przemysłowa Drewno odznaczające się dobrymi właściwościami technicznymi ma zastosowanie w stolarstwie, meblarstwie i przemyśle parkietowym oraz w wyrobie instrumentów muzycznych.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-04-10 00:40:10]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=66816618. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy łodygi
    • szacowana wysokość łodygi
      • od pasa do wysokości człowieka (100 < x < 200 cm)
  • cechy liści
    • kształt blaszki
      • liście jajowate
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • suche
        • strąki
    • kolor owoców
      • zielone
      • czarne
  • ogólne
    • drzewo
    • roślina trująca
    • roślina lecznicza
    • roślina miododajna
    • roślina ozdobna
    • roślina użytkowa
    • roślina pyłkodajna

 
 
Mapa występowania
Źródło: The Global Biodiversity Information Facility i Użytkownicy atlasu.