Żywotnik olbrzymi (Thuja plicata Donn ex D.Don, 1824) – gatunek drzewa iglastego z rodziny cyprysowatych. Występuje w stanie dzikim w zachodniej części Ameryki Północnej, wzdłuż wybrzeży Oceanu Spokojnego, na obszarze od Alaski po Kalifornię. W Polsce uprawiany jako roślina ozdobna, dawniej także na leśnych powierzchniach doświadczalnych. W zachodniej części kraju zadomowiony na nielicznych stanowiskach (kenofit). W lasach może tworzyć zwarte odnowienia pochodzące z samosiewu.
Biotop Najlepiej rośnie w klimacie oceanicznym wybrzeża Oceanu Spokojnego, z zimami bez silnych mrozów i łagodnymi, wilgotnymi latami. Na północnych krańcach obszaru występowania porasta niższe partie gór, na południu zbocza do wysokości 1800 m n.p.m. Tworzy lasy mieszane wraz z jodłą, osiką, klonem i jesionem. Roślina trująca Liście żywotnika olbrzymiego są trujące. Drewno Lekkie, jasne o czerwonawym zabarwieniu, pachnące, trwałe i łatwe w obróbce.
Drzewo ozdobne – sprowadzone do Europy w połowie XIX wieku. W Polsce sadzony w celach dekoracyjnych. Żywotnik olbrzymi odgrywa istotną rolę w gospodarce leśnej Ameryki Północnej. Wysoko cenione drewno stosowane było przez Indian do wyrobu kanu, na słupy totemowe. Wykorzystywane jest także w tokarstwie i snycerstwie.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2023-01-22 00:15:42]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=69351096. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.