Koniczyna biała Trifolium repens

Koniczyna biała, koniczyna rozesłana (Trifolium repens L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny bobowatych. Pochodzi z obszarów Europy, Azji, północnej Afryki, rozprzestrzenił się także w Australii, Nowej Zelandii i w Ameryce Środkowej. Jest uprawiany w wielu rejonach świata. W Polsce pospolity na stanowiskach naturalnych, jest również uprawiany.

Łodyga płożąca się, długości do 45 cm, bezlistna, gładka i pełna. Ma zdolność zakorzeniania się. Liście trzylistkowe, długoogonkowe, odwrotnie jajowate, o ząbkowanych brzegach. Na górnej stronie liścia występuje jasna plama w kształcie podkowy. Wieczorem listki składają się pionowo do góry. Posiada jajowate, błoniaste przylistki zakończone szydlastym wyrostkiem i w większości zrośnięte w rurkę obejmującą łodygę. Kwiaty kulista główka wyrastająca na długiej szypułce, zawierająca 40-80 obcopylnych kwiatów motylkowych. Rurka korony jest krótsza, niż u koniczyny łąkowej. Barwa biała do kremowej. Owoce dwu-czteronasienny, wydłużony, łatwo pękający strąk. Nasiona drobne, o sercowatym kształcie i jasno- lub ciemnożółtej barwie, z połyskiem.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit, roślina azotolubna. Siedlisko: pastwiska, łąki, przydroża. W uprawach rolnych, szczególnie warzyw i na trawnikach bywa uciążliwym, trudnym do zwalczenia chwastem. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Lolio-Cynosuretum. Kwitnie od maja do września, po przekwitnięciu kwiaty brunatnieją. Zapylane są przez trzmiele lub inne pszczoły. Nasiona rozsiewane są przez zwierzęta (zoochoria) – po przejściu przez ich układ pokarmowy nie tracą zdolności do kiełkowania.

Roślina pastewna. Znajduje się w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej. Jest jedną z najcenniejszych roślin pastwiskowych, zawiera dużo białka i bardzo długo jest mięsista. Jest odporna na przygryzanie i deptanie. Dzięki rozłogom szybko wypełnia wydeptane miejsca. Nie nadaje się jednak do uprawy jako samodzielna roślina pastewna z powodu zbyt niskiego wzrostu uniemożliwiającego koszenie. Bywa natomiast podsiewana w zbożach na poplon i w mieszankach na użytkach zielonych. Roślina lecznicza. surowcem zielarskim są kwiaty (Flos Trifolii albi) zbierane w okresie kwitnienia. Są one składnikiem mieszanek ziołowych stosowanych przeciwreumatycznie i przeciwartretycznie; naparów z kwiatów stosowanych w schorzeniach reumatycznych, dnie, grypie, przeziębieniach, chorobach kobiecych; do kąpieli z dodatkiem naparu z kwiatów w chorobach reumatycznych i w stanach zapalnych żył. Roślina miododajna. Jest doskonałą rośliną miododajną. W odróżnieniu od koniczyny czerwonej zapylanej przede wszystkim przez trzmiele, nektar koniczyny białej jest osiągalny również dla pszczół miodnych, których języczki są krótsze niż u trzmieli. Wydajność miodowa zwarcie rosnącej koniczyny białej osiąga 100 kg/ha. Dawniej z jej kwiatów uzyskiwano żółty barwnik do barwienia tkanin.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 02:36:44]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72985842. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

  • cechy kwiatów
    • pora kwitnienia
      • maj
      • czerwiec
      • lipiec
      • sierpień
      • wrzesień
    • barwa kwiatów
      • płatki białe
      • kremowe
    • symetria kwiatu
      • grzbiecista
    • zapach
      • wonny
      • pachnące miodem
    • kolor pyłku
      • owadopylność
    • znamiona słupka
      • słupek jeden
    • pręciki
      • 10
    • kwiatostan
      • groniasty
        • prosty
          • główka
    • kielich
      • dzwonkowaty
  • cechy łodygi
    • wygląd łodygi
      • łodyga pełzająca
      • łodyga gładka
      • pokładająca się
      • naga
      • podnosząca się
      • fioletowo nabiegła
      • kłącze
      • płożące się
      • kłącze z rozłogami
    • szacowana wysokość łodygi
      • 10-30 cm
  • cechy owoców
    • rodzaj owoców
      • suche
        • strąki
    • kolor owoców
      • żółte
  • ogólne
    • roślina lecznicza
    • roślina miododajna
    • chwast
    • roślina użytkowa
    • bylina
    • roślina pospolita
    • Surowiec zielarski
    • roślina azotolubna
    • status gatunku we florze Polski
      • takson rodzimy lub trwale zadomowiony
    • roślina pastewna
    • zasięg okołobiegunowy
  • cechy nasion
    • rozsiewanie nasion
      • zoochoria
    • kolor nasion
      • pomarańczowe
    • wielkość nasion
      • drobne
      • błyszczące
      • sercowate
  • siedlisko
    • Pastwiska
    • Przy drogach i torach kolejowych
    • łąki
    • przydroża
    • trawniki
    • gatunek charakterystyczny dla
      • (zespół) Ass. Lolio-Cynosuretum R.Tx. 1937 zespół życicy i grzebienicy pospolitej
  • forma życiowa wg Raunkiæra
    • chamefit zielny
    • hemikryptofit
  • cechy liści
    • kolor liścia
      • zielone
      • z białą półksiężycowatą plamą
    • ogonek liściowy
      • długi
    • typ liści
      • lisc złożony
    • brzeg liścia
      • drobno ząbkowany
    • wcięcia blaszki
      • trójlistkowe
    • przylistki
      • błoniaste
      • zrośnięte
    • kształt blaszki
      • listki siedzące
      • listki sercowato-jajowate
      • listki szerokoeliptyczne