Świbka morska (Triglochin maritima) – gatunek byliny należący do rodziny świbkowatych (Juncaginaceae Rich.). Występuje na obu półkulach. w Polsce najliczniej na wybrzeżu i centrum nizin, objęta ochroną.
Rozpowszechniona na półkuli północnej i południowej. W Europie na południe aż po Portugalię, północne i środkowe Włochy i Bułgarię. Nie występuje na wyspach atlantyckich. Spotykana raczej w regionach o klimacie umiarkowanym i zimniejszym. W Polsce rośnie głównie na wybrzeżu oraz w środkowej części nizin. Bylina, geofit. Kwitnie od maja do sierpnia. Występuje na rozproszonych stanowiskach, ale gromadnie na słonych łąkach i na wybrzeżu. Pojedynczo w głębi kraju. Gatunek charakterystyczny zespołu Triglochino-Glaucetum maritimae. Liczba chromosomów 2n = 12, 24, 28, 36, 48, 80, 120.
Roślina jadalnaŚwibka morska jest jadalna. Młode liście zbiera się przed kwitnieniem, ich smak jest mdłosłony, ale po ugotowaniu znika swoisty zapach. Jest jarzyną podobną w smaku do szpinaku. Wykorzystywane mogą być również owoce: Indianie Ameryki Północnej spożywają je prażone.Roślina użytkowaZ powodu zawartego w owocach węglanu sodu w południowej Europie używano tej rośliny do pozyskiwania sody.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-01-09 01:30:28]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=65888672. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.