Przetacznik bobowniczek (Veronica beccabunga L.) – gatunek rośliny z rodziny babkowatych. Występuje w Afryce Północnej, całej Europie i w znacznej części Azji. W Polsce roślina pospolita na niżu, w górach sięga po piętro kosodrzewiny.
Bylina, chamefit niezdrewniały, hydrofit, helofit. Kwitnie od maja do sierpnia, czasem do września. Zasiedla obszary źródliskowe, brzegi cieków wodnych, rowów, strumieni, stawów, bagna i szuwary nad płynącymi wodami. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Sparganio-Glycerion fluitantis. Liczba chromosomów 2n = 18. Wykazuje sporą zmienność w zależności od siedliska. Zwykle rośnie częściowo w wodzie; gdy jest całkowicie zanurzony, wytwarza tylko pędy płonne z mniejszymi, bardzo zwężonymi przy nasadzie liśćmi; w postaci lądowej również ma mniejsze niż typowo liście i kwiatostany i osiąga mniejszą wysokość.
Bywał wykorzystywany jako roślina jadalna najczęściej ze wszystkich przetaczników, szczególnie na wsi w okresach głodu. Stosowany był także w medycynie ludowej i homeopatii, przypisywano mu działanie oczyszczające, przeciwzapalne i moczopędne, a także wysoką zawartość witamin C, D i K. Bywa uprawiany jako roślina ozdobna. W Polsce jest wystarczająco mrozoodporny (strefy mrozoodporności 5-9). Łatwy w uprawie, nie ma specjalnych wymagań co do podłoża. Rozmnaża się przez wysiew nasion jesienią lub wiosną, przez sadzonki wytwarzane latem lub przez podział rozrośniętych kęp jesienią lub wczesną wiosną.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 02:50:01]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986920. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.