Wirtualny atlas roślin: Wierzba uszata / Salix aurita

Wierzba uszata (Salix aurita) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Azji i Europie. W Polsce w stanie naturalnym występuje na całym niżu. Roślina pospolita.

Pokrój szeroko rozrastający się krzew o wysokości do 2 m i zwieszających się gałęziach. Często tworzy regularne, duże i gęste kępy. Pędy młode gałązki bardzo cienkie i krótkie, nagie lub prawie nagie, o żółtym lub czerwonawym zabarwieniu. Starsze gałęzie pokryte charakterystycznymi płaskimi wklęsłościami. Po zdarciu nad nimi kory zaobserwować można w drewnie wypukłe listewki. Gałęzie zazwyczaj nierówne, o sęczkowatym wyglądzie. Czerwonawe lub żółtawe pączki drobne i liczne. Liście odwrotnie jajowate, najszersze w pobliżu wierzchołka, o wierzchołku ostro zakończonym i przeważnie przegiętym. Długość liści 3-7 cm, szerokość 1,5-3 cm. Z wierzchu liście ciemnozielone, na spodniej stronie szarozielone. Mają trwałe przylistki o uszkowatym kształcie (stąd nazwa gatunkowa rośliny) i wyraźnie widoczną nerwację, zwłaszcza na spodniej stronie. Młode liście silnie owłosione, później łysiejące, szczególnie na wierzchniej stronie. Nie czernieją podczas schnięcia. Kwiaty roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o dwubarwnych przysadkach; górą czarnych lub rdzawych, dołem jasnych. Kotki żeńskie mają długość ok. 2 cm i 3-9 podsadek u nasady. Przysadki drobne, dołem owłosione z charakterystyczna bródką na szczycie, górą nagie. Ich owłosione słupki osadzone są na trzonku prawie tej długości co zalążnia, szyjki słupka brak, znamiona krótkie, główkowate. Kotki męskie o długości do 2,5 cm, łopatkowatym lub jajowatym kształcie, górą owłosione białymi, krótkimi włoskami. Kwiaty męskie z jednym szerokim, czworokątnym miodnikiem, pręciki o wolnych nitkach, u nasady owłosione, pylniki początkowo czerwone, w czasie dojrzewania żółte, a po przekwitnięciu brunatne. Owoc torebka o klapach spiralnie odwiniętych na zewnątrz.

Biologia i występowanie

Fanerofit. Siedlisko: wilgotne łąki, torfowiska, brzegi wód. W górach występuje po regiel dolny. Często w towarzystwie wierzby szarej. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl/O/All. Alnetea glutinosae, Ass. Myrico-Salicetum auritae i Ass. Salicetum pentandro-cinereae. Kwitnie od marca do kwietnia, zwykle przed rozwojem liści. Jest rośliną owadopylną i miododajną. Nasiona rozsiewane przez wiatr.

Roślina uprawna. Czasami uprawiana jako roślina ozdobna w naturalnej formie krzewiastej, lub piennej (szczepiona na pniu innego gatunku wierzby). Szczególnie nadaje się do obsadzania brzegów oczek wodnych. Forma pienna może również stanowić dekorację trawnika. Sposób uprawy: Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, potrzebuje natomiast stale wilgotnego podłoża. Preferuje stanowiska słoneczne. Aby powstała ładna i gęsta korona, należy ją systematycznie przycinać.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 01:37:39]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986070. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.