Wirtualny atlas roślin: Przytulia bagienna / Galium uliginosum

Przytulia bagienna (Galium uliginosum L.) – gatunek rośliny z rodziny marzanowatych. Występuje w niemal całej Europie oraz w Azji w strefie umiarkowanej sięgając po wschodnią Syberię. W Polsce jest pospolity na całym obszarze.

Łodyga leżąca lub wspinająca się, czterokanciasta, ulistniona, o wysokości do 60 cm. Jest szorstka, dzięki skierowanym w dół szczecinkom. Umożliwiają one przytrzymywanie się delikatnej łodygi na pędach innych roślin i innych podporach. Liście zebrane w okółkach w liczbie od 5 do 8. Lancetowate, na szczycie z krótkim ostrzem, najszersze w połowie, o brzegach szorstkich. Kwiaty zebrane w szeroko rozgałęzioną, luźną wiechę na szczycie łodygi. Kwiaty o średnicy 2,5–3 mm wyrastają na krótkich szypułkach, mają białe płatki i żółte pylniki. Owoc rozłupnia rozpadająca się na jajowate, drobno brodawkowate rozłupki.

Biologia i występowanie

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie na podmokłych łąkach, torfowiskach, brzegach wód. Preferuje stanowiska umiarkowanie naświetlone, umiarkowanie ciepłe warunki klimatyczne. Gleby świeże lub wilgotne, obojętne lub zasadowe, umiarkowanie ubogie (mezotroficzne). W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych, gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Molinietalia caerulae.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-08 22:22:20]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72986659. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.