Wirtualny atlas roślin: Selery zwyczajne / Apium graveolens

Selery zwyczajne, seler zwyczajny (Apium graveolens L.) – gatunek rośliny należący do rodziny selerowatych.

Łodyga osiąga wysokość do 1 m (kwitnąca). Liście zazwyczaj 3-sieczne, częściowo pierzaste, z ząbkowanymi krawędziami na długich nagich łodygach. Błyszczące. Kwiaty drobne, bladożółte, zebrane w kwiatostany (forma baldachu złożonego bez pokryw oraz pokrywek), złożone z 6 do 12 szypuł. Owoc rozłupki.

Biologia i występowanie

W stanie dzikim rośnie w Europie, Azji Zachodniej i Środkowej, na Kaukazie, w Afryce. Rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza obszarem swojego rodzimego występowania. W Polsce w stanie dzikim tylko na wyspie Uznam. Jest uprawiany w wielu rejonach świata, czasami przejściowo dziczejący (efemerofit). Roślina dwuletnia. Kwitnie od lipca do września. Siedlisko: halofit rosnący na nadmorskich łąkach i terenach podmokłych, a także solniskach w głębi lądu. Liczba chromosomów 2n= 22.

Sztuka kulinarna – korzeń i liście są wykorzystywane jako warzywo i przyprawa. Uprawiany jest od ponad 2000 lat.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-28 00:24:41]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62812746. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.

Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.)
Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. wydanie II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 512-513. ISBN 978-83-200-5311-1.
Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-05-01] (ang.).
Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Vascular Plants of Poland - A Checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 1995. ISBN 83-85444-38-6.
Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-05-05].
Kadereit J. W., Albach D. C., Ehrendorfer F., Galbany-Casals M. i inni. Which changes are needed to render all genera of the German flora monophyletic?. „Willdenowia”. 46, s. 39 – 91, 2016. DOI: 10.3372/wi.46.46105.