Wirtualny atlas roślin: Dąb szkarłatny / Quercus coccinea

Dąb szkarłatny (Quercus coccinea) – gatunek drzewa liściastego należący do rodziny bukowatych. Występuje we wschodniej części Ameryki Północnej. W Europie rzadko sadzony.

Pokrój dorasta do około 25 m wysokości. Korona u młodszych drzew stożkowata, z dość gęsto rozmieszczonymi gałęziami, u starszych – sklepiona, w dolnym odcinku tylko z kilkoma konarami. Liście długości 8-12 cm i prawie tak samo szerokie, eliptyczne, po każdej stronie podzielone na trzy nierównej długości klapy z licznymi spiczastymi zakończeniami. Zatoki między klapami sięgają prawie do grubego nerwu środkowego. Klapy liścia odstają niemal pod kątem prostym. Liście są po obu stronach błyszczące, z wierzchu ciemnozielone, od spodu jaśniejsze z pęczkami włosków w kącikach nerwów. Jesienią przebarwiają się na kolor szkarłatno-czerwony. Kwiaty niepozorne zwisające, zielonkawe kotki męskie, w gęstych wiązkach. Pojawiają się od maja do czerwca. Owoce żołądź ma 1-2 cm szerokości, prawie do połowy tkwi w miseczce z grubymi łuskami. Pień smukły i nieco pogięty. Kora początkowo gładka i jasnoszara, dzięki licznym przetchlinkom pokryta wyraźnym punktowym i liniowym deseniem, później szara, ale zawsze tylko delikatnie spękana. Pędy żółtawobrunatne z wierzchu. Pączki podłużnie jajowate, na szczycie zaostrzone, w przedniej części owłosione, z licznymi łuskami.

W Europie już od dawna jest sadzony w parkach jako drzewo ozdobne. Także do obsadzania placów i ulic.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2024-03-09 00:53:04]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=72327067. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.