Wirtualny atlas roślin: Jodła Veitcha / Abies veitchii

Jodła Veitcha (Abies veitchii) – gatunek drzewa z rodziny sosnowatych. Pochodzi z gór Japonii, występuje na wyspach Honsiu i Sikoku. Występuje w rejonach o dużych opadach, w chłodnych górskich lasach na wysokościach od 1300 do 2800 m n.p.m. Występuje razem z jodłą nikko i powyżej jej zasięgu . Jest uprawiany w wielu krajach świata, głównie w Europie, USA i Rosji.

Pędy ma pędy szorstkie i brązowe, gęste drobno omszone, z małymi kulistymi czerwono-fioletowymi pączkami. Liście igły na górnej stronie gałązki ustawione promieniście, na dolnej grzebieniasto rozłożone, skierowane ku wierzchołkowi. Długości do 3 cm, miękkie, ciemnozielone i błyszczące, z podłużną bruzdą, o spodu kredowobiałe. Nie pękają przy zginaniu. Kora jasnoszara, długo gładka, u nasady gałęzi tworzą się koliste fałdy. Szyszki małe (6–8 cm), fioletowe lub granatowe, lekko widoczne łuski wspierające. Pojawiają się już na młodych drzewach.

Jodła Veitcha jest uprawiana jako roślina ozdobna. Jest gatunkiem odpornym na zacienienie w młodym wieku ale jest krótkowieczna. Dobrze znosi mrozy, jest wrażliwa na suszę, nie lubi gleb wapiennych. Dorasta do wysokości 30 m i 90 cm średnicy pnia. Korona wąskostożkowata, gęsta z krótkimi konarami. Nazwa pochodzi od nazwiska podróżnika i ogrodnika Johna Goulda Veitcha, który w 1860 opisał ten gatunek na górze Fudżi. Drzewo chętnie sadzone w ogrodach i parkach. W Polsce duże okazy znajdziemy między innymi w Kórniku i w Wirtach.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2025-03-28 17:38:37]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=75023557. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.