Pokrój korona owalna, rozłożysta, gęsta. Osiąga do 25 m wysokości.
Liście skórzaste o zmiennych kształtach: owalne, zaostrzone, mają brzegi całobrzegie, pofałdowane, do spiczasto ząbkowanych. Także różnią się rozmiary liści tego dębu, największe mają do 7 cm długości. Z wierzchu są błyszczące, ciemnozielone, a od spodu białawo owłosione.
Kwiaty kwiaty męskie zebrane w kotki, żeńskie na krótkich szypułkach, rosną pojedynczo lub w grupach. Kwitnie od czerwca do lipca.
Owoce żołędzie mające do 3 cm długości, dojrzałe są koloru ciemnobrązowego. Prawie do połowy tkwią w miseczce z gęsto ułożonych łusek.
Pień prosty i krępy. Kora szorstka, szarobrązowa, dzieląca się na płytkowate powierzchnie.
Biologia i występowanie
Występuje do wysokości 600 m n.p.m., a w Apeninach do 1500 m n.p.m. Lubi suche gleby.
Drewno tego dębu jest odporne na gnicie i szkodniki, ale jest też trudne w obróbce, dlatego jego wykorzystanie jest ograniczone Ze względu na pozbawione taniny żołędzie, ceniony był w sztuce kulinarnej jako nadający się do spożycia na surowo.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2021-03-07 03:05:42]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=62550111. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.
- Bruno T. Kremer: Drzewa. Warszawa: Świat Książki, 1996, s. 130-131. ISBN 83-7129-141-8.
- Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-06] (ang.).
- Quercus ilex, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- Łukasz Łuczaj: Dzikie rośliny jadalne Polski. Krosno: Chemigrafia, 2004, s. 58-60. ISBN 83-904633-6-9.
- cechy łodygi
- szacowana wysokość łodygi
- wyższa od człowieka (> 200 cm)