Ramienica bałtycka (Chara baltica) – gatunek ramienicy.
PokrójŚredni makroglon (zwykle do 50 cm długości). Cienka (0,5-1 mm średnicy) nibyłodyga. Plecha żywozielona, w odróżnieniu od większości ramienic nieinkrustowana węglanem wapnia. Jesienią wytwarza wielokomórkowe bulwki. Roślina jednopienna. OkorowanieDwurzędowe. Rzędy główne silniej wykształcone niż boczne. Nibyliście6–11 w okółku. 6–9 członów. NibylistkiPrzeważnie dłuższe od lęgni. KolceWyrastające pojedynczo lub rzadko w parach. Zwykle krótsze niż średnica nibyłodygi. PrzylistkiW dwurzędowych okółkach. Plemnie0,5–0,8 mm średnicy. LęgnieDo 1,2 mm długości. Oospory czarne.
Gatunek słonawowodny (2–10 PSU). Zwykle w wodach płytkich litoralu lagun i zatok morskich (zwykle od 0,1 do 1 m głębokości, ale może sięgać kilku metrów), na podłożu mulistym lub piaszczystym. Tworzy łąkę ramienicową Charetum balticae. WystępowanieWystępuje w dużej części Europy, zwłaszcza w Bałtyku, także w Brazylii. W Polsce podwodne łąki notowano w Zatoce Puckiej.
Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2022-01-06 10:42:09]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=65812594. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.