Wirtualny atlas roślin: Cis japoński / Taxus cuspidata

Cis japoński (Taxus cuspidata Siebold & Zucc.) – gatunek drzewa iglastego należący do rodziny cisowatych. Występuje we wschodniej Azji, na terenie Rosji, Chin, Korei i wyspach Japonii. Do Europy sprowadził go w 1855 roku szkocki łowca roślin Robert Fortune. Obecnie wyróżnia się wiele kultywarów i mieszańców tego gatunku, w większości stanowiących rezultat krzyżowania go z cisem pospolitym.

Pokrój rozłożysty, szeroki, czasami stożkowaty. Dorasta do 15 m wysokości. Częściej rośnie jako krzew, tworząc zarośla. Liście zimozielone, spłaszczone, gwałtownie zwężające się ku końcowi blaszki liściowej, osadzone na krótkim, cienkim ogonku. Górna strona - ciemnozielona, błyszcząca, spodnia - jaśniejsza, żółtawa. Brak białych pasków oraz przewodów żywicznych. Igły na pędzie rozłożone są nieregularnie. Do 2,5 cm długości. Często tworzą V-kształtny przedział. Cierniste. Kwiaty roślina dwupienna, wiatropylna. Kwiaty niepozorne, żółtawe. Pień kora czerwonobrązowa, u dojrzałych osobników łuszcząca się strzępkami.

Biologia i występowanie

Rośnie powoli, jest bardzo odporny na trudne warunki klimatyczne. Jak wszystkie cisy, gatunek silnie trujący, aczkolwiek stanowiący źródło taksolu, wykorzystywanego w leczeniu nowotworów.

Źródło informacji: Wikipedia : wolna encyklopedia [dostęp: 2023-04-16 00:24:56]. Dostępny w internecie: https://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=70105836. Główni autorzy artykułu w Wikipedii: zobacz listę.