Jezierza morska Najas marina

Pokrój drobnolistny elodeid o charakterystycznym kolczastym wyglądzie. Ciemnozielony. Zanurzony, może płożyć się po dnie. Pęd łodygi zwykle kolczaste, sztywne i stosunkowo kruche, widlasto rozgałęzione, długie do 0,5 m (wyjątkowo do metra) i grube na 1–2 mm. Międzywęźla w dole do 10 cm długości, wyżej krótsze. Liście po trzy w pozornych okółkach. Równowąsko-lancetowate. Ząbkowane, a na górnej stronie kolczaste. Z przestworami wypełnionymi powietrzem. Szerokie na 1–6 mm (łącznie z ząbkami), długie na 1,2–4 cm. Pochwy całobrzegie, ewentualnie z ząbkami. Kwiaty rośliny dwupienne. Kwiaty rozdzielnopłciowe, niepozorne, bez okwiatu, osadzone w kątach liści. Kwitnienie od czerwca do września. Ziarna pyłku początkowo owalne, szybko wykształcają łagiewki, tworząc kształt ułatwiający unoszenie przez wodę. Owoce żółte lub żółtobrunatne orzeszki. Jajowate, długie na 3–8 mm z krótkim skrzydełkiem u podstawy. Dłużej rozwijające się owoce dojrzewając ciemnieją do barwy czarnej i właśnie takie mają większą zdolność kiełkowania. Wymagają jaryzacji (ewentualnie skaryfikacji, np. przez pasażowanie przez przewody pokarmowe zwierząt). Dłuższa jarowizacja (3 miesiące) w temperaturze około 4 °C obniża temperaturę wymaganą do kiełkowania do 20–25 °C (wobec wymaganych 30–35 °C przy jednomiesięcznej jarowizacji). W warunkach naturalnych, po odpowiednio długim uśpieniu w niskiej temperaturze, kiełkowanie zaczyna się przy 15 °C.

Biologia i występowanie

Występuje w rozmaitych siedliskach wodnych w Eurazji, północnej Afryce, obu Amerykach, Australii i Oceanii. W Polsce na rozproszonych stanowiskach na niżu, dość rzadki (częstszy na zachodzie i północy). W XXI w. notowana w kolejnych miejscach w środkowej Polsce, zwłaszcza w zbiornikach antropogenicznych. Roślina jednoroczna. Makrofit zanurzony. Również wodopylny z zapylaniem podwodnym. Słabo znosi wynurzenie, nie tworząc form lądowych. Zasiedla zwykle mulisto-piaszczyste podłoże, rzadko sięga głębiej niż 3 m. Często występuje w gęstych podwodnych łąkach – własnych agregacjach lub wielogatunkowych. Może wchodzić w skład szuwarów wysokich. Gatunek charakterystyczny zespołu roślinności Parvopotamo-Zannichellietum. Rzadko wyróżniany jest odrębny zespół Najadetum marinae (Oberd. 1957) Fukarek 1961. Preferuje wody stojące, mogąc występować też w wolno płynących. Gatunek występujący przeważnie w wodach eutroficznych. Wbrew nazwie często występuje w wodach słodkich i słonawych, a w morzach jedynie w wodach o zasoleniu do 10‰. W warunkach środkowoeuropejskich uchodzi za roślinę ciepłolubną, gdyż jej populacja osiągała maksymalny rozwój w czasie optimum atlantyckiego, a warunkach zanieczyszczenia termicznego może rozwijać się w sposób inwazyjny. Na ziemiach polskich występowała również powszechnie w interglacjale eemskim. Niemniej, cykl życiowy jezierzy morskiej wskazuje na przystosowania do klimatu kontynentalnego z, co prawda, ciepłym latem, ale zimną i niezbyt krótką zimą. Sugerowane jest, że globalne ocieplenie może wydłużając okres wegetacyjny przyczynić się do wytwarzania większej ilości nasion i ich lepszego dojrzewania, ale z kolei skracając czas potrzebny do jarowizacji, opóźniać kiełkowanie. Oddziałuje allelopatycznie na zacieniające ją sinice, jak Anabaena czy Synechococcus elongatus.